Tijl Nuyts

- Belgium -

Tijl Nuyts (Istanbul, 1993) loves to travel by public transport in Belgium and beyond and is especially fond of double decker trains. He lives in Brussels and is the poetry editor of the literary magazine Kluger Hans. He studied English, Spanish and comparative literature in Leuven and Oxford and recently finished a PhD on the uses of medieval mystical literature in the making of collective memory in multilingual Belgium. His debuting poetry collection Anagrammen van een blote Keizer (Anagrams of a Nude Emperor) was nominated for the C. Buddingh’ Poetry Prize in 2017. In 2022, his second poetry collection Vervoersbewijzen (Transports) was awarded the Herman de Coninckprijs and shortlisted for De Grote Poëzieprijs. He is currently working on a conspiracy novel set in the aftermath of the Anthropocene and on a poetry project that explores playful forms of constitutional patriotism.

Gods, riddles and trains

Tijl Nuyts (Istanbul, 1993) is the editor-in-chief for poetry at the Belgian literary magazine Kluger Hans. He studied English, Spanish and comparative literature in Leuven and Oxford and recently finished a PhD on the uses of medieval mystical literature in the making of collective memory in multilingual Belgium.

Short stories, poems and essays by Tijl Nuyts have appeared in literary magazines such as Tirade, Poëziekrant, Het Liegend Konijn, DW B, Awater, Deus ex Machina, de lage landen, De Nederlandse Boekengids and De Reactor. Some of his poems were translated into French by Daniel Cunin for the literary magazines Traversées and Septentrion.

He made his debut in 2017 with the collection Anagrammen van een blote keizer [Anagrams of a naked emperor] (Polis). This collection explores the noise that arises whenever one tries to name something. In poems that are at the same time narrative and lyrical, Tijl Nuyts follows in the footsteps of an elusive figure named Kuluri (Maltese for ‘colour’), a slippery and ever-changing character who roams in a world that at times seems very recognisable and at others exotic and surreal. Nuyts toys around with readers who try to solve the many riddles in the collection, giving hints and misdirecting them along the way. The collection earned him a nomination for the C. Buddingh’ Prize, the prize for the best poetry debut.

Reviewer Koen Vergeer described Tijl Nuyts’ second collection, Vervoersbewijzen [Transports] (Wereldbibliotheek 2021), as “a collection of poems packed to bursting with God”. Although the collection is by no means a “religious” anthology, our daily attempts to find meaning in life are certainly central to it. Nuyts uses the metaphor of the public transport user to come to grips with our shared search for purpose in the twenty-first century. Rather than leading to lofty paradises, this quest takes him to desolate suburbs, deserted metro stations and anonymous railway carriages. In all of these places, he finds “vignettes of everyday religiosity”. Nowadays, the place of religion in the public sphere is often dealt with heavy-handedly and has become the subject of fierce debates. That is precisely what Nuyts wants to get away from. He says about this himself: “I want to breathe air into these discussions with poems that cast a more playful light on the religious in our everyday lives. In this way I try to steer away from the inflammatory polemics and pointless discussions we have about religion in society, where the same topics and arguments are endlessly rehashed in superficial and tedious ways.”

Nuyts’s second collection was nominated for De Grote Poëzieprijs and won the Herman de Coninckprijs.

More about the poet

Poetry

NOORDSTATION/GARE DU NORD / NOORDSTATION/GARE DU NORD

The trees projected onto the blind wall
in the station’s underbelly
change colour again and again
morphing into trees with the branches of
different trees each time. Beneath their foliage

you scratch about blithely over the icy platform,
a pilgrim among other pilgrims, pecking
grains scattered among shoes
and trolley wheels like coins
by some invisible hand.

You’ve heard tell of a happy homeland beyond the hill.

There lies the destination for you all.
Translated by David McKay
De bomen die op de blinde wand
onder in de buik van het station
worden geprojecteerd verkleuren
tot bomen met takken van telkens
weer andere bomen. Onder hun bladerdek

scharrel je blij over het beijzelde perron,
ben je pelgrim tussen andere pelgrims, pik je
granen die als munten tussen schoenen
en wielen van trolleys werden gestrooid
door een of andere onzichtbare hand.

Er is sprake van een vrolijk vaderland voorbij de heuvel.

Daar ligt jullie bestemming.
THOMAS—SANTIAGO DE COMPOSTELA / THOMAS—SANTIAGO DE COMPOSTELA

Each of you has reasons of your own.

There are those who, when collecting
tropical houseplants no longer brings them joy,
or when there’s nothing to hear in news podcasts but poetry,
go swimming in the dark week after week
before setting off once and for all on a different path.

There are those who seriously consider
committing to a career as a theme park penguin
exposing themselves to the eyes of the cameras,
brooding in the snow while their partners are off at sea
searching for lanternfish.

There are those who resolve
to lead their lives as pilgrims.
To obey the summons in their breast,
which sounds far away yet so close
in origin, silent, sometimes
deep, but always dark.

There are those who know it is too late.

There are those who this, there are those who that.
Together you form a united multitude.
Translated by David McKay
Jullie hebben elk zo je redenen.

Er zijn er die, wanneer het verzamelen
van tropische kamerplanten geen vreugde meer schenkt
of wanneer in nieuwspodcasts enkel poezie te beluisteren valt,
wekenlang gaan zwemmen in het donker
om daarna definitief een andere weg in te slaan.

Er zijn er die twijfelen
om voluit voor een carriere als pretparkpinguin te gaan,
om zich bloot te stellen aan het oog van de camera’s,
te broeden in de sneeuw terwijl hun partner in zee
naar lantaarnvissen zoekt.

Er zijn er die resoluut kiezen
voor een bestaan als pelgrim.
Gehoor te geven aan de roep in hun borst
die ver weg klinkt en toch dichtbij
ontspringt, stil, soms
diep, maar altijd donker.

Er zijn er die weten dat het te laat is.

Er zijn er die dit, er zijn er die dat.
Samen vormen jullie een verenigde veelheid.
LIEDTS—SAFED / LIEDTS—SAFED

You all see bodies
of sick or wealthy people
lying among the stones
when you leave the tunnel,
riding up the slope, toward the light.

The eyes of the giant petrel,
pretty flowers, a plastic bag
around the head of a man gone astray.
A woman who forgot to renew
her pass, is fined, and remembers
how to pray without an instruction manual.

You wear shells and medallions
on your vintage outfits. Cheap lead
or tin insignia – souvenirs, really.

You have read brochures
about a higher truth, you keep your schedules clear
on rainy Wednesday afternoons to think
about life or demand a favor

(healing, for example), to show respect, to draw
inspiration, to pause for reflection or do penance,
to take a step back—a big step back—
from a hectic life or a person,
to meet new people, to have the experience,

to have been there.
Translated by David McKay
Jullie zien lichamen
van zieke of rijke mensen
tussen de stenen liggen
wanneer jullie de tunnel
uitrijden, de helling op, richting licht.

De ogen van de reuzenstormvogel,
mooie bloemen, een plastic zak
rond het hoofd van een verdwaalde man.
Een vrouw die haar abonnement
vergat te hernieuwen, beboet wordt, zich herinnert
hoe te bidden zonder gebruiksaanwijzing.

Jullie dragen schelpen en medaillons
op jullie primark-outfits. Goedkope loden
of tinnen insignes, eigenlijk souvenirs.

Jullie hebben een brochure gelezen
over een hogere waarheid, maken bewust tijd
vrij op regenachtige woensdagnamiddagen om na te denken
over het leven, of om een gunst (genezing bijvoorbeeld)

af te dwingen, respect te betuigen, inspiratie
te krijgen, om te bezinnen of boete te doen,
om afstand te nemen – veel afstand –
van een hectisch bestaan of van iemand,
om nieuwe mensen te ontmoeten, om de ervaring,

om er geweest te zijn.
LEFRANCQ—MEKKA / LEFRANCQ—MEKKA

You recently spotted Jürgen Habermas, Charles Taylor,
Judith Butler, and Cornel West on the tram.
They were shooting the breeze about religion
in the public sphere, keeping it light, having a ball.

Habermas read aloud from the most liberal of constitutions
while Taylor and Butler tossed ideas back and forth
like slippery fish. Cornel West sang the blues, his eyes shut.
Later Talal Asad and Saba Mahmood got on board. They threw coins
into West’s hat and joined the conversation, which you tried
several times to break into. “In that respect I agree with you, but—”

When a silence fell
and the boxed lunches were passed around
you detected other voices, almost too soft to hear,
like casual breaths of wind from the round ventilation grilles.

You couldn’t follow much of it,
but what stayed with you is
that you must always give up your seat
for elderly passengers and pregnant women.

Even when the elderly passenger in question can feel the end is nigh
or the aforesaid woman is pregnant by a large angel.
Translated by David McKay
Laatst zag je Jurgen Habermas, Charles Taylor,
Judith Butler en Cornel West in de tram.
Er werd gekeuveld over religie
in de openbare sfeer, heel informeel, heel gezellig.

Habermas las voor uit de allerliberaalste grondwet
terwijl Taylor en Butler elkaar het woord doorspeelden
als een glibberige vis. Cornel West zong de blues, de ogen gesloten.
Later stapten ook Talal Asad en Saba Mahmood op. Ze wierpen een munt
in Wests hoed en mengden zich in het gesprek, dat je meermaals
naar je toe trachtte te trekken. ‘Op dat punt ben ik het met jullie eens, maar –’

Toen er een stilte viel
en de lunchpakketten werden bovengehaald,
ving je andere stemmen op, heel zacht, nauwelijks hoorbaar,
als terloopse zuchtjes wind uit ronde ventilatieroosters.

Je begreep er niet veel van,
maar wat je hebt onthouden is
dat je je plaats altijd moet afstaan
aan bejaarden en zwangere vrouwen.

Ook wanneer de bejaarde in kwestie het einde voelt naderen
of de vrouw waarvan sprake zwanger is van een grote engel.
ROBIANO—LOURDES / ROBIANO—LOURDES

Angels on the tram.
Pressing close against you.
Lots of them. Their wings
are folded but still take up
too much space.

How many angels can dance
on the head of a pin?

It is not dark
enough to pray.
Like a burning box
the tram glides down the streets.

As if someone had prepared for the angels’ arrival
by putting up neon lights all over the place,
stuffing halogen spots into handbags,
crackling Christmas lights
for wrapping up passengers.

You squeeze your eyes shut
and don’t know if the texture
of feathers on your tongue
is your imagination.
Translated by David McKay
Engelen in de tram.
Ze staan dicht tegen je aan.
Het zijn er veel. Ze hebben hun vleugels
opgevouwen maar nemen nog steeds
te veel ruimte in.

Hoeveel engelen kunnen er dansen
op de punt van een naald?

Het is niet donker
genoeg om te bidden.
Als een brandende doos
glijdt de tram door de straten.

Alsof iemand de komst van de engelen
heeft voorbereid door overal tl-lampen
op te hangen, hallogeenspots in handtassen
te proppen, knetterende kerstverlichting
om passagiers te wikkelen.

Je knijpt je ogen toe
en weet niet of je je de textuur
van veren op je tong inbeeldt.
WIJNHEUVELEN/COUTEAUX—KONYA / WIJNHEUVELEN/COUTEAUX—KONYA

These days you hesitate to use the prayer mat
your sister brought you from the city
as a rug by your bedside.

On the train, on the tram, on your way home on foot
you formulate unfinished thoughts and wait for inspiration
to fall from the balcony like a stillborn child.

People act as if every woman with a veil
had been brainwashed by a voice from the depths
but don’t know to this very day
what colour her eyes were.

In the summer you long
for a cool black square
above the city and make an ornament
of what once had meaning to someone.
Translated by David McKay
De gebedsmat die je zus uit de stad
voor je meebracht, durf je niet meer als
vloerkleedje naast je bed te gebruiken.

In de trein, op de tram, te voet tijdens de tocht naar huis,
formuleer je onaffe gedachten en wacht tot de inspiratie
als een doodgeboren kind van het balkon valt.

Men doet alsof elke gesluierde vrouw
gehersenspoeld werd door een stem uit de diepte
maar weet tot op de dag van vandaag niet
welke kleur haar ogen hadden.

In de zomer verlang je
naar een koel zwart vierkant
boven de stad en maakt tot versiersel
wat voor iemand van betekenis was.
WELDOENERS/BIENFAITEURS—ROME / WELDOENERS/BIENFAITEURS—ROME

Soon the day will come
when the Messiah arrives
with His unctious smile
and wondering hands.

The company has very carefully
wrapped Him in bubble plastic
and the box fits through the door.

Track His route in the app.
Translated by David McKay
Binnenkort komt de dag
dat de Messias zal verschijnen
met Zijn geoliede glimlach
en verwonderde handen.

De firma heeft Hem heel keurig
in bubbelplastic gewikkeld
en de doos kan door de deur.

Volg Zijn traject via de app.
VADERLAND/PATRIE—JERUSALEM / VADERLAND/PATRIE—JERUSALEM

Yeux disent le contraire, yeux disent le contraire.
Oups, je l’ai touché dans le coeur – aïe aïe.
Je l’ai touché dans le coeur – aïe aïe.
Lomepal, “Yeux disent”

You have your hair cut by the Aramaic hairdresser.
“Voulez-vous un peu de wax dedans, monsieur?”
the bleached blonde woman asks you in the language of Christ.

In the local supermarket the scent of oranges
hovers over the racks like a ghost. As you’re walking home
with a spongy loaf of bread in your backpack,
you see that the church is surrounded
by cars and crying people.

In the center of the crowd, buried under
white flowers, a gleaming black vehicle waits.

One tram stop further, in the shade
of the trees by the railroad tracks,
Teresa is weeping along with the multitude.

And you hesitate to say it,
but she seems struck by
an arrow of purest love.
Translated by David McKay
Yeux disent le contraire, yeux disent le contraire.
Oups, je l’ai touché dans le coeur – aïe aïe.
Je l’ai touché dans le coeur – aïe aïe.
Lomepal, ‘Yeux disent’

Je laat je haar knippen bij de Aramese kapper.
‘Voulez-vous un peu de wax dedans, monsieur?’
vraagt de geblondeerde dame je in de taal van Christus.

In de buurtsupermarkt hangt de sinaasappelgeur
als een spook boven de rekken. Wanneer je naar huis
loopt met een brood als een spons in je rugzak,
zie je dat de kerk wordt omsingeld
door auto’s en huilende mensen.

In het middelpunt van de massa, bedolven onder
witte bloemen, wacht een glimmend zwarte wagen.

Een tramhalte verderop, in de schaduw
van de bomen bij de spoorwegbedding,
weent Teresa met de menigte mee.

En je durft het bijna niet te zeggen,
maar ze lijkt wel geraakt door
een pijl van de meest pure liefde.
DISPATCH / DISPATCH

Today’s prophets no longer trade
in narcotic drugs.

They come to you and say in your ear how it is.

Prophets get around on whirring wheels.
Their breath is as frantic as that of young heavenly bodies.
They wear baggy coats and coolers
stuffed with pre-packaged shapes on their backs. Every month
new prophets come into the world by the thousands.

Prophets inhabit the shadow economy.
They operate in hot late-afternoon deserts,
in gentle evening light and in the darkness
of nocturnal landscapes. In the twilight zone
they turn on their lamps, hunch
their backs, lose their grip on the pedals,
and shout in the wind.

Prophets bring you what you need.
Supply and demand. You open the front door for them
with a smile. For thirty seconds
you gaze into their hopeful eyes.
Then you take the package
and send them back into the night.

By the time the prophet in question
is three city blocks away from your location
and the delivery is shimmering on the kitchen table
you see everything a different light.
Translated by David McKay
Vandaag verhandelen profeten
geen verdovende middelen meer.

Ze komen je in je oor zeggen waar het op staat.

Profeten verplaatsen zich op zoemende wielen.
Hun adem is jachtig als die van jonge hemellichamen.
Ze dragen slobberjassen en een koelbox
vol voorverpakte vormen op hun rug. Elke maand
worden duizenden nieuwe profeten geboren.

Profeten zijn schijnzelfstandigen.
Ze opereren in hete namiddagwoestijnen,
in het zachte avondlicht en in het zwart
van nachtlandschappen. In de schemerzone
steken ze lantaarns aan, krommen
hun rug, raken de trappers kwijt
en roepen in de wind.

Profeten brengen waar je nood aan hebt.
Vraag en aanbod. Voor hen open je de voordeur
met een glimlach. Dertig seconden lang
kijk je hen in de hoopvolle ogen. Dan ontvang je het pakket
en stuurt hen terug de nacht in.

Wanneer de profeet in kwestie
drie woonblokken van je is verwijderd
en de levering zinderend op de keukentafel rust,
staat alles in een ander licht.
ORDER NUMBER 000046738 / BESTELNUMMER 000046738

In the square stands a child. He makes a rectangle
with his fingers and looks through it.

In the rectangle birds fly past,
young adults jog, trams wander off course, fast cars
hit pedestrians. In the rectangle people move
and love; they curse, doubt, and believe.

The child looks through the rectangle, one eye
shut, the other open, observant, bright, and blue.

Then the child opens his fingers
and rotates the rectangle
and with the rectangle
the world.
Translated by David McKay
Op het plein staat een kind. Met zijn vingers
maakt het een rechthoek en kijkt erdoor.

In de rechthoek vliegen vogels voorbij,
joggen jongeren, verdwalen trams, rijden snelle auto’s
mensen omver. In de rechthoek wordt bewogen
en bemind; gevloekt, getwijfeld en geloofd.

Het kind kijkt door de rechthoek, een oog
gesloten, het andere open, oplettend, helder en blauw.

Dan opent het kind zijn vingers
en kantelt de rechthoek
en met de rechthoek
de wereld.
ORDER NUMBER 000037754 / BESTELNUMMER 000037754

I lived in a school
that looked like a boat
in the sun. I was alone there
and a fire was sparked
inside me

when I looked up
at a windhover gliding
through the steely sky,
which swooped to prey
on a mouse below

but was gashed
by something sharp
and exploded in a cloud
of gold and vermillion.

It had something to do
with language, with riddles,
with childhood or the horizon.

I understood nothing about it
and never forgot.
That was how I wanted it.
Translated by David McKay
Ik woonde in een school
die leek op een boot
in de zon. Ik was er alleen
en er werd een vuur
in mij ontstoken

toen ik omhoog keek
naar een valk die overvloog,
pauzeerde om te bidden
in een stalen lucht

maar getroffen
werd door iets scherps
en ontplofte in een wolk
van goud en vermiljoen.

Het had iets met de taal
te maken, met het raadsel,
met de jeugd of de horizon.

Ik begreep er niets van
en vergat het nooit.
Dit was wat ik wou.
ORDER NUMBER 0000875329 / BESTELNUMMER 0000875329

The answer
to the questions we ask
cannot be reduced
to what we want to know.
It is smaller than we
would think; it fits
in the little see-through box
that the child in the stroller
is looking at.
The box that seems
to become ever smaller.
The child who, just before
the box has disappeared completely,
calls out to his mother and cries
because he didn’t think
to start rubbing the box
in time to keep it warm
so it wouldn’t shrink
but would stay small
forever so he would
never have to stop
looking at it.
Translated by David McKay
Het antwoord
op de vragen die we stellen
laat zich niet herleiden
tot wat we willen weten.
Het is kleiner dan we
zouden denken: het past
in het transparante doosje
waar het kind in de buggy
naar zit te kijken.
Het doosje dat steeds
kleiner lijkt te worden.
Het kind dat, net voordat
het doosje helemaal is verdwenen,
om zijn moeder roept en huilt
omdat hij er niet op tijd
aan heeft gedacht om
het doosje warm te wrijven
zodat het niet zou krimpen
maar voor altijd klein
zou blijven en hij nooit
zou hoeven op te houden
ernaar te kijken.

Tijl Nuyts

- Belgium -

Poetry

NOORDSTATION/GARE DU NORD / NOORDSTATION/GARE DU NORD

THOMAS—SANTIAGO DE COMPOSTELA / THOMAS—SANTIAGO DE COMPOSTELA

LIEDTS—SAFED / LIEDTS—SAFED

LEFRANCQ—MEKKA / LEFRANCQ—MEKKA

ROBIANO—LOURDES / ROBIANO—LOURDES

WIJNHEUVELEN/COUTEAUX—KONYA / WIJNHEUVELEN/COUTEAUX—KONYA

WELDOENERS/BIENFAITEURS—ROME / WELDOENERS/BIENFAITEURS—ROME

VADERLAND/PATRIE—JERUSALEM / VADERLAND/PATRIE—JERUSALEM

DISPATCH / DISPATCH

ORDER NUMBER 000046738 / BESTELNUMMER 000046738

ORDER NUMBER 000037754 / BESTELNUMMER 000037754

ORDER NUMBER 0000875329 / BESTELNUMMER 0000875329