Manana Matiashvili

Translated by Manana Matiashvili

1. Don’t stand here / აქ ნუ დადგებით

   

   

   ENGGEO

   This land belongs to us – the thickest slice of a creamy cake -

   We are the people on the other side of the bridge.

   Don’t do that.  For you: the end-piece of the bread. For you: crumbles. And you 

   lick the empty jars -

   We will be amused to see how you cut your tongue.

   For a long time you’ve been selling anchovy - its smell makes us vomit,

   For a long time you have been burying your dead - we are afraid,

   For a long time you seem to have stayed at the mountain pass – you’ve brought 

   the biting cold with you.

   Please, move a bit to the right to the edge, nearer to the leaping point,

   We will push you and trample down while no one is looking at us.

   Don’t stand here.

   An old woman (in her own language): We live in the flat window in front of the morgue, 

   between two broken stairs and the tottering door.

   The capital city has been wearing this dialect for so many years

   And my dad is looking for his friend with the surname Tsotseria

   Somehow to refute the TV-shot: an ownerless dead is wearing a band with this very name.

   Have our condolences but, anyway,

   Don’t stand here.

   Live the way you are in the collective settlement.

   Live as the race of lepers in the cave.

   But don’t infect us by homelessness, pennilessness, insufficiency,

   Don’t go beyond the bridge.

   Don’t lean towards us like your orange trees.

   Just observe through the binocular who walked through your yard,

   Who drank your water or

   Whether the cross still stands or has already fallen down on the graveyard.

   Here on the table lay the photos survived:

   The people painting the house in 33 Eshba street.

   Spring. A sunny day in Sokhumi.

   Another shot 15 years later:

   A dog’s gaze from the walls of the same house now exploded.

   A man from neighborhood longing for the coffee boiled on sand.

   It is raining in Sokhumi today. High waves announced in the morning forecast.

   Don’t stand here,

   Everything around is mined.

   Translated by Manana Matiashvili

   ეს მიწა - კრემიანი ნამცხვრის შუა ნაჭერი ჩვენ გვეკუთვნის.

   ხიდის აქეთ ხალხს.

   აქ ნუ. თქვენ ყუა. თქვენ ნაფშვენები. თქვენ ცარიელი ქილა გატლიკეთ.

   სასეიროა ენას როგორ გადაისერავთ.

   ძალიან დიდხანს ყიდდით ხამსას - სუნი გულს გვირევს.

   დიდხანს მარხავდით მკვდრებს - გვეშინია.

   და დიდხანს დარჩით უღელტეხილზე - სუსხი ჩამოგყვათ.

   ოდნავ მარჯვნივ გადაიწიეთ. უფრო კიდისკენ, უფრო ახლოს გადასავარდნთან.

   როცა არავინ შემოგვხედავს, მოგაწვებით და გადაგთელავთ.

   აქ ნუ დადგებით.

   ბებერი ქალი თავის ენაზე: „ჩვენ ვცხოვრობთ მორგის მოპირდაპირე ფანჯარაში“

   „ჩატეხილი ორი კიბის და ფარღალალა კარის შუაში“.

   დედაქალაქმა ეს დიალექტი წლებია ტანზე შემოიხვია.

   მამაჩემიც დღემდე დაეძებს მეგობარს, გვარით - წოწერია,

   როგორმე უნდა გააბათილოს ნანახი კადრი: უპატრონო მიცვალებულს ფეხზე

   ამ გვარის ლენტი აბია.

   გითანაგრძნობთ, მაგრამ მაინც:

   აქ ნუ დადგებით.

   იყავით ასე კომპაქტურად ჩასახლებული,

   იცხოვრეთ, როგორც კეთროვანთა მოდგმამ მღვიმეში.

   ოღონდ სენივით არ გადმოგვადოთ უსახლკარობა, უფულობა, უკმარისობა.

   ხიდს არ გადასცდეთ.

   ნურც ძალიან გადმოიხრებით თქვენი ფორთოხლის ხეებივით.

   დააკვირდით მხოლოდ დურბინდით: ვინ გაიარა თქვენს ეზოში,

   თქვენი წყალი ვინ დალია,

   ჯვარი დგას თუ წაქცეულია სასაფლაოზე.

   აქ, მაგიდაზე, გადარჩენილი ფოტოები დევს:

   ორსართულიან სახლს ღებავენ. ეშბას ქუჩა. 33.

   გაზაფხული და სოხუმში მზეა.

   თხუთმეტ წლიანი განსხვავებით - მეორე კადრიც:

   ამავე სახლის აფეთქებული კედლებიდან ძაღლის მზერა ჩანს.

   ნატრობს ქვიშაზე მოხარშულ ყავას ნაცნობი კაცი.

   სოხუმში დღეს წვიმს. დილით ღელვა გამოაცხადეს.

   აქ ნუ დადგებით,

   აქაურობაც დანაღმულია.

2. Ode to the most beautiful apple in the world / ოდა ყველაზე ლამაზ ვაშლს დედამიწაზე

   

   

   ENGGEO

   You are marvelous, you, the apple of my orchard!

   You, freckled,

   Spotted like a trout of my river.

   What made your cheek rosy

   Looking like a maid just returned from a secret date?!

   One of your faces is crooked and wrinkled as the hands of my grandma.

   Hey, apple,

   You think you are an ordinary apple

   That sprouted from an ordinary tree.

   You should listen to me now -

   How I envy your beauty, your birth, your falling down,

   Even your decay in my orchard.

   Even that you dwell on the branch in sunny days

    

   Turning to the window 

   Of my empty room I no longer live.

   And in a summer downpour 

   My rain chills you, it embraces you. 

   This rain gives you those freckles, so does the wind and sudden frost.

   Those freckles are mine. 

   How lucky you are - the apple of my orchard. You are so juicy, so fresh,

   Oh, how I long to see you in blossom

   Every time you get rid of the sweetish petals to appear.

    

   The apple, oh, the apple! I wish you knew the way you pave towards me

   After they pick to keep you for winter. Then you are placed in a cold room and the best ones from you are chosen to be sent to me.

   They think they send me fruit to refresh my taste in winter, 

   To get away from daily concerns, to compensate the lack of iron in my body.

   Though, actually, this way

   My previous life is sent to me.

   Translated by Manana Matiashvili

   რა მშვენიერი ხარ ჩემი ეზოს ვაშლო!

   შე ჭორფლიანო.

   შე ჩემი მდინარის კალმახივით დაწინწკლულო.

   რამ აგივარდისფერა ლოყა,

   საიდუმლო პაემნიდან დაბრუნებული გოგოსავით.

   ბებიაჩემის ხელებივით რამ დაგიჭკნო ეგ მოქცეული გვერდი. 

   ვაშლო, ვაშლო, 

   ეს შენ გგონია, რომ უბრალოდ ვაშლი ხარ, 

   რომელიც ერთ ჩვეულებრივ ხეს გამოება.

   ახლა მე მკითხე!

   როგორ მშურს შენი სილამაზის, შენი დაბადების, შენი ჩამოვარდნის.

   შენი ჩემს ეზოში დალპობისაც მშურს.

   და იმ ტოტზე ცხოვრებისაც, მზიან დღეებში,

   ჩემი ფანჯრისკენ რომ ტრიალდება. 

   ჩემი ცარიელი ოთახის ფანჯრისკენ, სადაც აღარ ვარ.

   ხოლო ზაფხულის თავსხმა წვიმის დროს

   შენ გაგრილებს ჩემი წვიმა, შენ გეხვევა. 

    ეგ წვიმა გიჩენს მაგ ჭორფლებს, ეგ ქარი, ეგ უეცარი ყინვა.

   ეგ ჩემი ჭორფლებია. 

   რა ბედნიერი ხარ ჩემო ეზოს ვაშლო, რა წვნიანი, რა ჯანმრთელი

   როგორ მინდა ხოლმე მაშინ გნახო, როცა ყვავილობ და 

   ოდნავ მოტკბო ფურცლებს იშორებ რომ გამოჩნდე.

   ვაშლო, ნეტა იცოდე, როგორ მოდიხარ ხოლმე ჩემთან.

   როცა ჩამოგკრეფენ,

   ზამთრისთვის გაგამზადებენ,

   ცივ ოთახში გაგამწესებენ. ჩემთვის აგარჩევენ. და გგზავნიან.

   მათ ჰგონიათ, მიგზავნიან ხილს,ზამთარში გემოს გასახალისებლად.

   გულის გადასაყოლებლად.

   რკინით გასამდიდრებლად. 

   სინამდვილეში კი, 

   მიგზავნიან ჩემს წინა ცხოვრებას,

   რომელიც დამავიწყდა.

3. I thought I was short when I loved / მე როცა მიყვარდა, მეგონა, დაბალი ვიყავი

   

   

   ENGGEO

   Yes, when I was deep in love 

   I was measuring up to my self and she was taller than me.

   Everything I heard left me soon.

   Now I can talk about it – all the years

   Have been grated on the grate of throat, then swallowed and digested. 

   I thought I was so useless that I was placed with the rotten. 

   I might have been born back to front, I thought,

   And I had waded through my mom as I have always been able to wait

   Painfully and unbearably long:

   As if I had fragmented my heart in the meat-mincer,

   As if I was stuck to the iron with my arms.

   I thought I had fourteen eyes and people mocked me

   Though I needed all of them – all fourteen eyes – to spy on everything everywhere,

   Not to leave anything beyond my sight. 

   I thought I was short, guys, do you see?

   So short that he had to bend down sharply

   To embrace.

   And I was afraid he might see another girl

   Before he bend down.

   That’s why I used to stretch.

   I thought I was his random choice – as if he had grabbed my hand and later 

   was embarrassed to put it back.

   And when I was deep in love

   I thought it could end at any time and I was ready for that

   Until the day my love really met its end.

   And I realized 

   I was of medium height,

   Really far from rottenness,

   And I had two eyes that were completely enough for me.

   Translated by Manana Matiashvili

   დიახ, როცა ძალიან მიყვარდა. 

   ჩემს თავს ვეტოლებოდი და ის მჯობნიდა. 

   ცალ ყურში შესული მეორე ყურამდე მავიწყდებოდა. 

   დღეს ამაზე ლაპარაკი შეიძლება - ყველა წელი ყელის სახეხზე ჩახეხილია. გადაყლაპულ-მონელებული.

   მეგონა, არ ვვარგოდი, დამპლებში გადამდეს. 

   ალბათ, უკუღმა თუ დავიბადე მეთქი, 

   ფეხებით გამოვანგრიე დედაჩემი, რადგან ასეთი ლოდინი შემეძლო, აუტანლად ხანგრძლივი და მტკივნეული:

   თითქოს გული ხორცსაკეპ მანქანაში დავაქუცმაცე. 

   თითქოს მივეკარი უთოს მკლავებით.

   მეგონა, თოთხმეტი თვალი მქონდა და ხალხი დამცინოდა,

   მეკი თოთხმეტივე მჭირდებოდა -  ყველგან რომ მეთვალთვალა.

   არაფერი გამომრჩენოდა. 

   მეგონა, დაბალი ვიყავი, დაბალი, ხალხო.

   ისეთი დაბალი, რომ ძალიან უნდა დახრილიყო,

   ხელები რომ შემოეხვია. 

   მეკი მეშინოდა, ჩემამდე სხვა არ დაენახა, ამიტომ ვიჭიმებოდი.

   მეგონა, შემთხვევით ამირჩია. ხელი წამავლო და დადება შერცხვა.

   და როცა ძალიან მიყვარდა, 

   მეგონა, ყოველდღე მთავრდებოდა ეს სიყვარული და მზად ვიყავი.

   სანამ ერთ დღესაც, როცა მართლა დამთავრდა,

   მივხვდი,

   ვიყავი საშუალო სიმაღლის.

   სიდამპლემდე ბევრი მაკლდა.

   მქონდა ორი თვალი და მყოფნიდა.

4. That very birthday / ისდაბდღე

   

   

   ENGGEO

   That unforgettable birthday was the most awful one.

   Empty was his seat at the table-

   No big bunch of flowers in the center of it made the main show,

   Neither his belated coming turned into the fireworks of the feast,

   Nor his words had started that winter day - cold and snowless.   

   He did only arrive at midnight when everything was over.  

   I already had my apron on, mixing tears with the stream of boiling water 

   Pouring on the pile of dirty dishes.

   He came up and stopped. Awkwardly put his hand into the pocket,

   Stretched forward a wad of money and said: go 

   Shopping, buy whatever you wish. 

   The next day

   I bought the ticket

   And left his life.

   Translated by Manana Matiashvili

   ის – დაუვიწყარი დაბადების დღე იყო – უსაშინლესი.

   ცარიელი –  მაგიდასთან მისი ადგილი.

   სუფრის შუაში, როგორც მთავარი სანახაობა,  არ იდგა დიდი თაიგული,

   ხოლო მოსვლა, დაგვიანებით, არ გამხდარა დღესასწაულის ფეიერვერკი.

   არც მისი სიტყვით დაწყებულა ზამთრის ის დღე – ცივი, უთოვლო.

   მოვიდა მხოლოდ შუაღამით, ყველაფერი როცა დამთავრდა.

   მეკეთა უკვე წინსაფარი. ვურევდი ცრემლებს მდუღარე წყლის ჭავლს,

   ჭურჭლის გორას რომ დასდიოდა.

   მოვიდა. დადგა. უხერხულად ჩაიყო ხელი შარვლის ჯიბეში,

   მომაწოდა ფულის დასტა და მითხრა, წადი,

   იყიდე რაც გაგიხარდება.

   მეორე დღეს,

   მე ვიყიდე ბილეთი

   და მისი ცხოვრებიდან წავედი.

5. Stories like hedgehogs / ზღარბი ამბები

   

   

   ENGGEO

   Some stories are like hedgehogs.

   When I am about to write them,                

   Even at the light touch they turn round and sting.

   After I let them go, they protrude again, looking and looking at me 

   With a staring gaze. I want to write them again

   Till I remember and till I feel pain and don’t want to forget.

   I want to tell those stories to others to avoid their hands being stung and survive.

   Again I start to approach them carefully – they turn into a spiky ball as before.

   And then this rounded spiky stories roll everywhere I step, 

   Depriving me of relief. 

    

   This is the way my past and me

   Slam the door at each other.

   Translated by Manana Matiashvili

   ზოგი ამბავი ნამდვილი ზღარბივითაა,

   დაწერას რომ დავუპირებ,

   დამრგვალდება ხოლმე და საკმარისია ხელი შევახო,

   მსუსხავს.

   გავუშვებ ხელს, გამოყოფს ისევ თავს, შემომხედავს,

   მიყურებს, მიყურებს – მინდა ისევ დავწერო, სანამ მახსოვს და

   სანამ მტკივა და არ მინდა გადამავიწყდეს,

   მინდა სხვებსაც მოვუყვე, რომ მათაც არ დაესუსხოთ ხელები,

   რომ სხვები მაინც გადარჩნენ.

   ფრთხილად მივწვდები ხოლმე და ისევ ეკლებად მრგვალდება.

   მერე ეს დამრგვალებული ეკლიანი ამბები ყველგან დაგორავს, სადაც კი გავივლი და მოსვენებას არმაძლევს.

   ასე ვუჯახუნებთ კარს ერთმანეთს

   მე და ჩემი წარსული.