(half a year after the shooting)
when I get close to myself and the peace exists,
maybe I'll tell the rest about you
or about the nights turning into empty bullets,
those tracing life through a failed death.
I will tell how the moon and footprints crack,
by relinquishing its place to wild grass,
and how the small scales make fool of
those who worship their hands.
my soul, if so it may come
there exists peace but not me,
bring me closer to the wild grass,
put my tongue on the ground and spread your hand evenly,
put closer and closer to the place,
where wild grass grows for my tongue.
(կրակոցից կես տարի անց)
երբ մոտենամ ինձ, ու խաղաղություն լինի,
գուցե ուրիշներին պատմեմ քո մասին
կամ այն մասին, թե ինչպես են գիշերները
վերածվում դատարկված փամփուշտների
ու չստացված մահվան ուղեծրով գծում կյանքը։
թե ինչպես է տրաքում լուսինը եւ ոտնահետքը,
ինչպես է տեղը վայրի խոտեր աճեցնում,
եւ փոքր մասշտաբներն ինչպես են խելքահան անում
բոլոր նրանց, ովքեր պաշտում են իրենց ձեռքը։
հոգիս, եթե հանկարծ այնպես լինի,
որ խաղաղությունը լինի, ու ես չլինեմ,
մոտեցրու ինձ վայրի խոտերին,
լեզուս դիր հողին ու ձեռքդ իջեցրու հավասար,
մոտ, շա՛տ մոտ տեղին,
որ վայրի խոտեր է աճեցրել լեզվիս համար։
