Yannis Goumas

Translated by Yannis Goumas

1. Ø [The fifth hammer] / Ø [Το Πέμπτο Σφυρί]

   

   

   ENGGRE

   The sacred hides in the new

   The only mythical era is the future

    

   O Dionysius, you proud sage

   You hit the fifth hammer

                                       the most restless one

    

   In the end of shine in the beginning of life

    

   So says a potential blind man

   To an already blind one 

    

   I who knew nothing put an end to her

   I with my wisdom alone

    

   Like the words of soothsayers

   Summoning lame demons 

    

   Βίος-Θάνατος-Βίος

   How many springs have you lived

    

   107 paces

   Wrath and melancholy  

   Non-aligned cosmogony

    

   A golden circle

    

   And within a sea of many names

   Though it shouldn’t have any

    

   An eagle and a snake hide

   In the four points

    

   They belong to the Masters of the Breath

    

   And life’s experience 

   Unapproachable

   Translated by Yannis Goumas

   Το ιερό κρύβεται στο νέο

   Η μόνη μυθική εποχή είναι το μέλλον

    

   Διόνυσε περήφανη ευφυΐα

   Χτυπάς το πέμπτο σφυρί

                           το πιο ανήσυχο

    

   Στο τέλος της λάμψης στην αρχή της ζωής

    

   Λέει ο δυνάμει τυφλός

   Στον ήδη τυφλό

    

   Εγώ που δεν γνώριζα τίποτα τη σταμάτησα

   Εγώ με τη σοφία μου μόνο 

    

   Σαν τα λόγια μοιράρηδων

   Που καλούν κουτσούς δαίμονες

    

   Βίος-Θάνατος-Βίος

   Πόσες άνοιξες έχεις βιώσει

    

   107 βήματα

   Οργή και μελαγχολία

   Αδέσμευτη κοσμογονία

    

   Ένας χρυσός κύκλος

    

   Και μέσα του μια θάλασσα με πολλά ονόματα

   Που δεν θα ’πρεπε να ’χει κανένα

    

   Κρύβονται αετός και φίδι

   Στα τέσσερα σημεία

    

   Ανήκουν στους Κύριους της Αναπνοής

    

   Και η εμπειρία της ζωής

   Απρόσιτη

2. [We have seen her] / [την έχουμε δει]

   

   

   ENGGRE

   The way that girl 

   Walks on the sand

   Τen years younger than you think

    

   She still walks 

   Willfully 

   Full of hope

    

   And her eyes are smiling

    

   We have seen her

   We have seen her saving the meaning of the world

   In a look

   Translated by Yannis Goumas

   Ο τρόπος που περπατάει στην άμμο

   Εκείνο το κορίτσι 

   Δέκα χρόνια μικρότερο απ’ όσο νομίζεις

    

   Πεισματάρικα, γεμάτο ελπίδα

   Περπατάει ακόμα

    

   Και χαμογελάει στα μάτια

    

   Την έχουμε δει 

   Την έχουμε δει να σώζει το νόημα του κόσμου

   Με ένα της βλέμμα

3. [I want to kiss you where death seems easier] / [Θέλω να σε φιλήσω εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος]

   

   

   ENGGRE

   I discovered you enthusiastic

   Among the souls of the dead playing around you

    

   And I felt your tongue in my blood

    

   Everyone talked about the benefit you’d reveal to me

    

   So tell me from where so many dead come out

    

   Melancholy is not a feeling my little one 

   But a way of existing

    

   As when you rest your face on your knees

   And look out as if hearing the waves

   Of that sea we had renounced

    

   Then again should you find errors amorous

   How much will hope hurt us do you think

    

   If I must yield

   Then I’ll yield to imagination

    

   Where I’m now it’s raining

   And you are very beautiful in the photo

    

   You bear the motion

   The mania of panic

    

   But our rebel love affair

   Is still threatened by love

    

   We don’t know how to say I love you

   Without salt on our lips

    

   We’ll live between two mirrors

    

   What’s so wrong about you 

   That makes me love you so

    

   I want to kiss you

   Where death seems easier

   Translated by Yannis Goumas

   Ενθουσιασμένη σε ανακάλυψα 

   Ανάμεσα σε ψυχές νεκρών να παιχνιδίζουν γύρω σου

    

   Κι ένιωσα τη γλώσσα σου στο αίμα μου

    

   Όλοι μιλούσαν γι’αυτό το πλεονέκτημα

                                                     που θα μου αποκαλύψεις

    

   Πες μου λοιπόν από πού βγαίνουν τόσοι νεκροί

    

   Δεν είναι συναίσθημα η μελαγχολία μικρή

   Είναι τρόπος να υπάρχεις 

    

   Όπως όταν ξεκουράζεις το πρόσωπο στα γόνατα σου 

   Και κοιτάς έξω σαν να ακούς το κύμα 

   Από εκείνη τη θάλασσα που απαρνηθήκαμε

    

   Κι αν πάλι βρίσκεις ερωτεύσιμες τις πλάνες

   Πόσο λες να μας πονέσει η ελπίδα

    

   Αν πρέπει να ταχτώ

   Θα ταχτώ στη φαντασία

    

   Εδώ που είμαι βρέχει

   Κι εσύ είσαι πολύ όμορφη στη φωτογραφία

    

   Φέρεις την Kίνηση 

   Τη μανία του πανικού

    

   Μα τον εξεγερμένο έρωτά μας 

   Απειλεί η αγάπη ακόμα

    

   Δεν ξέρουμε να λέμε σ’ αγαπώ

   Χωρίς αλάτι στα χείλη 

    

   Θα ζήσουμε ανάμεσα σε δύο καθρέφτες

    

   Tι έχει πάει τόσο λάθος μαζί σου

   Για να μου αρέσεις τόσο πολύ

    

   Θέλω να σε φιλήσω

   Εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος

4. [The shine will meet us as you dance the shout] / [Η λάμψη θα μας συναντήσει όπως χορεύεις την κραυγή]

   

   

   ENGGRE

   I insist on cutting my own hair

   Mainly out of jealousy

    

   Maybe because I’ve yet to live a childhood

    

   Every time I venture to communicate

   I lose something of myself

    

   Come and see me sometime

   Surprise will appear

    

   There are no breaks here

    

   Hail Dalston

   Hail Metaxourgeio

   I’m looking for an answer

   That neither you can give me

    

   I’m still secretly in love

   With what I know never happened

    

   Just a look 

    

   When I’ll be burning

   I want you to look at me calmly while smoking

    

   And whatever you give birth to after me

   Let it not be you who’ll bring it up

    

   Don’t ask me for words

   I need a body or a soul in exchange

   Mainly a body

    

   And I feel happy

   Because nothing has happened so far

    

   Your touch an agreed reversal

    

   Such comradeship in death

   But such selfishness in resurrection

    

   I don’t expect you to hide

    

   Know that days will come and you’ll lie down carefree

   Days that whatever we have to say we’ll say it in our sleep

   Bird-like

    

   For now we are separating like oceans

   Boundless between continents

   Condemned never again to mingle

   The only hope that some day the clouds will rain you on me

    

   The shine will meet us

   As you dance the shout

    

   We have lived together

   Seascape waves

    

   We have lived

   As awkward silences after riots

    

   We have lived together

   White-faced in breaths that don’t go down

    

   We have lived

   In love with others

    

   And if we don’t leave together

   At least we’ll know that no one was left behind

    

   Never again will I write from afar

   What I wanted to tell you with the eyes

    

   We cannot but live together

   In whatever is ready to bloom

    

   Only for now

   Our kisses are going through a difficult period in our life

   Translated by Yannis Goumas

   Επιμένω να κόβω τα μαλλιά μου μόνος·

   Κυρίως από ζήλια

    

   Ίσως επειδή δεν έχω βιώσει ακόμα παιδική ηλικία

    

   Σε κάθε απόπειρα επικοινωνίας

   Χάνω λίγο από τον εαυτό μου

    

   Έλα να με δεις κάποια στίγμη

   Η έκπληξη θα εμφανιστεί

    

   Δεν υπάρχουν διακοπές εδώ

    

   Χαίρε Dalston

   Χαίρε Μεταξουργείο

   Ψάχνω μια απάντηση 

   Που δεν μπορώ να βρω ούτε σ’ εσάς

    

   Είμαι ακόμα κρυφά ερωτευμένος 

   Με όσα γνωρίζω πως δεν συνέβησαν ποτέ

    

   Ένα βλέμμα μόνο

    

   Όταν θα καίγομαι 

   Θέλω γαλήνια να με κοιτάς καπνίζοντας

    

   Κι ό,τι γεννήσεις μετά από μένα

   Ας μην είσαι εσύ που θα το μεγαλώσεις

    

   Μη μου ζητάς λέξεις

   Χρειάζομαι αντάλλαγμα σώμα ή ψυχή·

   Κυρίως σώμα 

    

   Και νιώθω ευτυχισμένος 

   Επειδή τίποτα δεν έχει ακόμα συμβεί 

    

   Μια συμφωνία αναιρέσεων το άγγιγμά σου

    

   Τόση συντροφικότητα στο θάνατο

   Μα τόσος εγωισμός στην ανάσταση

    

   Δεν περιμένω να κρυφτείς

    

   Ξέρεις θα έρθουν μέρες που θα ξαπλώνεις ανέμελα

   Μέρες που ό,τι έχουμε να πούμε θα το λέμε στον ύπνο μας

   Με τον τρόπο των πουλιών

    

   Για την ώρα όμως σαν ωκεανοί χωρίζουμε

   Απέραντοι ανάμεσα σε ηπείρους

   Καταδικασμένοι ποτέ να μην αναμειχθούμε ξανά

   Με μόνη ελπίδα κάποτε τα σύννεφα να σε βρέξουν πάνω μου

    

   Η λάμψη θα μας συναντήσει 

   Όπως χορεύεις την κραυγή

    

   Έχουμε υπάρξει μαζί 

   Κύματα σε θαλασσογραφίες

    

   Έχουμε υπάρξει 

   Αμήχανες σιωπές μετά από εξεγέρσεις

    

   Έχουμε υπάρξει μαζί

   Με λευκά πρόσωπα σε ανάσες που δεν κατεβαίνουν 

    

   Έχουμε υπάρξει 

   Ερωτευμένοι και με άλλους

    

   Κι αν δεν φύγουμε μαζί

   Τουλάχιστον θα ξέρουμε πως κανείς δεν έμεινε πίσω

    

   Δεν θα γράψω ξανά από απόσταση

   Όσα θα ήθελα να σου πω με τα μάτια

    

   Δεν μπορούμε παρά να υπάρξουμε μαζί

   Και σε ό,τι είναι έτοιμο να ανθίσει

    

   Μόνο που για την ώρα 

   Τα φιλιά μας διανύουν μια παράξενη περίοδο της ζωής μας 

5. [the most fascinating curve of rupture] / [στην πιο συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής]

   

   

   ENGGRE

   our lives now correspond

   to something unexpectedly approaching 

   it seems like a great day to hide 

    

   I find my self in the without you streets 

   the moments still involve you 

   the morrow requires you 

    

   I strive to bring back 

   all that fled 

    

   with the wisdom bestowed by insecurity 

   I squeeze myself into a random ending 

    

   I feel your gut in mine 

   escorting me in shrapneled dreams 

   you strip all ornament 

   and I surrender to the tyranny of candor

    

   matters are toughter 

   than we are 

    

   I age

   and yet these moments still exist 

    

   life is another, truth is another and we another 

    

   let’s compare mythologies 

   I’ll go all in 

    

   we met at the most fascinating curve of rupture 

    

   are you leaving ?

   or maybe you like the way it burns

    

   liquid flow that swipes away, 

   I’ll meet you at the unexpected;

    

   where nothing wounds anymore

   Translated by Yannis Goumas

   οι ζωές μας πλέον αντιστοιχούν

   σε κάτι που απροσδόκητα πλησιάζει

    

   μοιάζει όμορφη μέρα να κρυφτείς

    

   βρίσκομαι στους χωρίς εσένα δρόμους

                οι στιγμές σ’ ενέχουν ακόμα

        το πρωινό σε χρειάζεται

    

   προσπαθώ να φέρω πίσω 

                               όσα δραπέτευσαν

           

    με τη σοφία της ανασφάλειας

                      εισχωρώ σε κάποιο τέλος 

    

   νιώθω το ένστικτό σου μέσα μου

       με συνοδεύει σε υπολείμματα ονείρων

    

                αφαιρείς τον διάκοσμο

   αφήνομαι στην τυραννία της ειλικρίνειας

    

   τα πράγματα είναι πιο σκληρά 

                              απ’ όσο είμαστε εμείς

    

   μεγαλώνω 

   κι όμως υπάρχουν ακόμα εκείνες οι στιγμές 

    

   άλλο η ζωή, άλλο η αλήθεια·

   άλλο εμείς

    

   ας συγκρίνουμε μυθολογίες

                       δίνω ό,τι μπορώ να δώσω

    

   συναντηθήκαμε στην πιο 

           συναρπαστική καμπύλη της ρωγμής

    

               θα φύγεις; 

   ή μήπως σ’ αρέσει ο τρόπος που καίει;

    

                 υγρή ροή που συνεπαίρνεις

      θα σε συναντήσω στην έκπληξη

    

   εκεί που τίποτα 

    δεν πληγώνει πια

6. [the wise trees] / [τα σοφά δέντρα]

   

   

   ENGGRE

   you said 

   your image follows me in the depth of the woods 

   and I thought 

    

   the wise trees possess eternal grace 

   and now louder than ever 

   the sound of droplets in the dark is heard 

    

   and trees carry the wind 

   who from the woods invades the field 

    

   resident of flowers 

   you dance with a single gentle sway of the shoulder 

    

   the unforgettable agony 

   that bears the summers mark 

   and freckles of your gaze, exists 

    

   incumbent 

   awaiting the cerulean blindness 

   hoping for flames 

    

   we regress in our imbedded disposition

   Translated by Yannis Goumas

   είπες —

   μ’ ακολουθεί η εικόνα σου στα βάθη των δασών

    

   και σκεφτόμουν —

   τα σοφά δέντρα

   είχαν πάντα μια χάρη

    

   και τώρα ακούγονται πιο ηχηρές

   οι σταγόνες στο σκοτάδι 

    

   και τα δέντρα κουβαλούν τον άνεμο 

   που εισβάλλει από το δάσος μέσα στο λιβάδι

    

   ενοικούσα των ανθέων

   χορεύεις με μια απαλή κίνηση του ώμου 

    

   υπάρχει μια αλησμόνητη οδύνη 

   που φέρει την ουλή του καλοκαιριού

   και τις φακίδες του βλέμματός σου

    

   ξαπλωμένοι

   προσδοκώντας τη γαλάζια τυφλότητα

   με κάποιες ελπίδες φωτιάς

    

   επιστρέφουμε στη ριζωμένη φύση μας

7. [on the distant shore] / [στη μακρινή ακτή]

   

   

   ENGGRE

   I’m coming over to see you

   they seek to know what you are 

    

   I construe:

    

   the sudden and the urgent of silence 

    

   how inside of you I’ve seen

   gold drip 

    

   how you tame serpents

   by drawing sunflowers 

    

   but it does not suffice for you,

   what else can I say? 

   I just couldn’t make it, I didn’t have the time to change 

    

   only submersed in sadness 

   can I fight

    

   how each time I achieve purity 

   I silently embark on my way to you again 

    

   you still tip toe

   you feel the need of something to burn you 

    

   the primordial suffering 

    

   the contemporary illusion 

    

   forget that’s it’s a dream

    

   there is space for me to spread deeper into your heart 

   we feel it in our breaths 

   who, somewhere halfway,

   on that distant shore 

   still meet in secret 

    

   senses guide us 

   and tremble in beauty 

    

   come see 

   the good in everything 

    

   the wolves are gone 

   there is only you 

   Translated by Yannis Goumas

   έρχομαι να σε δω

   με ρωτούν να μάθουν τι είσαι

    

   τους εξηγώ

    

   το αιφνίδιο και

   το επείγον της σιωπής

    

   πως μέσα σου

   έχω δει τον χρυσό

   να χύνεται

    

   να εξημερώνεις φίδια

   ζωγραφίζοντας ηλιοτρόπια

    

   μα δεν είναι για σένα αρκετό 

   τι παραπάνω μπορώ να πω;

   πως απλώς δεν πρόλαβα ν’ αλλάξω

    

   πως μόνο όταν είμαι θλιμμένος

   μπορώ να πολεμήσω

    

   πως όταν επιτυγχάνω την αγνότητα

   σιωπηλά εκκινώ ξανά προς εσένα

    

   στις μύτες των ποδιών περπατάς ακόμα

   έχεις ανάγκη κάτι να σε κάψει

    

   η αρχαία οδύνη

   η σύγχρονη πλάνη

    

   ξέχνα πως είναι όνειρο

     

   η καρδιά σου με χωράει κι άλλο

   το νιώθουν οι ανάσες μας

   που κάπου στη μέση της απόστασης

   —σε εκείνη τη μακρινή ακτή—

   συναντιούνται ακόμα κρυφά

    

   μας οδηγούν αισθήσεις

   που μες στην ομορφιά τρέμουν

    

   έλα να δεις 

   το καλό σε καθετί

    

   δεν υπάρχουν πια λύκοι

   υπάρχεις μόνο εσύ

8. [The New Symmetry] / [Η Νέα Συμμετρία]

   

   

   ENGGRE

   The idea of the circle sets me thinking

    

   I’m afraid of anything that was created through the ages

   Their balance denotes wear

    

   The sun is in such a sorry state

    

   I count all things dead on the road I’m travelling

   I lean on ancient moments 

    

   When shall we meet again on this side of death

    

   I feel the great change approaching

   I’ll sleep till Spring

   The words of memory will keep me company

    

   Where the circle opens

   Behind time

    

   I repulse ghosts

   Marginally I live reality

    

   They only thing that tires me

   Is the calm of truth

    

   I still believe in beauty

    

   Myth advances into

   An incalculable rhythm 

   Without verification

    

   Regardless that it’s still raining on us 

    

   Most kings end up beheaded 

    

   Each number has more than one meaning

   A prison’s fascination

   Every impulse will be forgiven

   We are part of certain bets between saints

    

   And it’s still raining on us

    

   Not will

   But the need for will

   An economy of passion

    

   Should the wind want to sing

   Death’s propagation 

   It even passes through bones to succeed

    

   Curious sound, stop

    

   I’m under the impression that space and time

   Are no longer one and the same

   Childish amnesia

   Is the privilege of the blind

   A courteous obligation

   Or rather a womb of fear

    

   At length it’s more difficult to breathe

   Than what I thought when I was born

    

   Stop listening to voices

   Listen to the Voice

   Of no equality

   Or analogy of measures

    

   Just before he dies every man

   Wants to be a woman

    

   The notion of contrast is a trap

   Our bipolar thought is to blame

   Parallel ways need to be discovered

    

   The problem is symbolic 

    

   And what frightens me is not the outer vastness 

   But the inner vastness

    

   I’ve only one life to give

   And scattered dreams from previous ones 

    

   But the battle is fought on the level with dreams

    

   I’m not with anyone which means I’m with the many

   It’s the new symmetry

    

   We know nothing but we won’t withdraw as yet

   For nothingness has been said

   And the time has come for “something”

   The season has passed but not time

   Paradise is still not defined 

   Only innocence perhaps 

   We’ve invented so many gods surely we’ll find the one

    

   And should only death and nothing be left to us

   Then in death and nothing we’ll find hope

   Translated by Yannis Goumas

   Η έννοια του κύκλου με προβληματίζει ακόμα 

    

   Φοβάμαι τα όσα δημιουργήθηκαν ανά τους αιώνες

   Η ισορροπία τους δηλώνει φθορά

    

   Τί συνέβη στον ήλιο και κατέληξε έτσι;

    

   Νιώθω τη μεγάλη αλλαγή να πλησιάζει

   Θα κοιμηθώ μέχρι την Άνοιξη 

   Θα με συντροφεύουν τα λόγια της μνήμης

    

   Μετράω τα νεκρά πράγματα στο δρόμο που ταξιδεύω

   Ακουμπάω σε αρχαίες στιγμές

   Πότε θα ξαναβρεθούμε σε αυτήν την πλευρά του θανάτου;

    

   Εκεί που ανοίγει ο κύκλος

   Πίσω από το χρόνο

    

   Αποκρούω φαντάσματα

   Βιώνω τον κόσμο σαν κάτι οριακό

    

   Το μόνο που με κουράζει 

   Είναι η ηρεμία της αλήθειας

   Πιστεύω μόνο στην ομορφιά

    

   Ο Μύθος επανεισέρχεται 

   Στο ρυθμό του άμετρου

   Δεν χρειάζεται επαλήθευση

    

   Κι ας βρέχει πάνω μας ακόμα

    

   Οι περισσότεροι βασιλιάδες καταλήγουν με κομμένο κεφάλι

    

   Ο κάθε αριθμός έχει περισσότερες από μία σημασίες

   Η σαγήνευση της φυλακής

   Κάθε παρόρμηση θα συγχωρεθεί

   Είμαστε μέρος κάποιων στοιχημάτων μεταξύ αγίων

    

   Αποτελούμε μέρος της αντανάκλασης

   Και όχι αυτή μέρος δικό μας

    

   Και βρέχει πάνω μας ακόμα 

    

   Όχι θέληση,

   Αλλά ανάγκη για θέληση

   Μια διαφορετική απόλαυση

   Μια οικονομία του πόθου

    

   Την αναπαραγωγή του θανάτου

   Αν θέλει να τραγουδήσει ο άνεμος

   Περνάει και μέσα από κόκκαλα για να τα καταφέρει

    

   Άλλωστε ο πόνος ακούγεται πάντα πιο δυνατά από την απόλαυση

    

   Περίεργε ήχε, σταμάτα!

    

   Έχω την εντύπωση πως πλέον ο χώρος και ο χρόνος 

   Δεν είναι ένα και το αυτό

   Παιδική αμνησία

   Το προνόμιο των τυφλών

   Μια ευγενής υποχρέωση

   Ή καλύτερα μια μήτρα φόβου

    

   Τελικά είναι πιο δύσκολο να αναπνέεις 

   Απ’ ότι πίστευα όταν γεννήθηκα

    

   Σταμάτα να ακούς τις φώνες

   Άκου τη φωνή

   Χωρίς ισότητα 

   Ή αναλογία των μέτρων

    

   Κάθε άντρας λίγο πριν πεθάνει 

   Θα ήθελε να είναι γυναίκα

                                                                    

   H έννοια της αντίθεσης είναι παγίδα

   Φταίει η διπολικότητα της σκέψης μας

   Πρέπει να ανακαλυφθούν παράλληλοι δρόμοι

    

   Tο πρόβλημα είναι συμβολικό

    

   Και δεν είναι το απέραντο έξω που με φοβίζει

   Μα το απέραντο μέσα

    

   Δεν έχω παρά μόνο μια ζωή 

   Και σκόρπια όνειρα από τις προηγούμενες να προσφέρω 

   Λυπάμαι                         

    

   Μα στο ύψος των ονείρων είναι που δίνεται η μάχη

    

   Δεν είμαι με κανέναν κι αυτό σημαίνει πως είμαι με τους πολλούς

    

   Δεν ξέρουμε τίποτα μα δεν θα αποσυρθούμε ακόμα

   Γιατί το τίποτα έχει ειπωθεί 

   Κι ήρθε η ώρα για το κάτι

   Ο καιρός πέρασε μα όχι ο χρόνος

   Ο παράδεισος δεν έχει προσδιοριστεί ακόμα

   Ίσως μόνο η αθωότητα

   Tόσους θεούς εφηύραμε, που θα πάει, θα βρούμε και τον έναν

    

   Κι αν μόνο ο θάνατος και το τίποτα μας έχουν απομείνει

   Τότε στο θάνατο και στο τίποτα θα βρούμε την ελπίδα

    

   Είχαμε από πάντα μαζί μας τον ήλιο 

   Και απ’ ότι βλέπω ο ήλιος είναι ακόμα εδώ

9. [Death jump; I ‘ll catch you] / [Θάνατε πήδα· θα σε πιάσω]

   

   

   ENGGRE

   These days I don’t like going out much

    

   Blue violets are no longer blossoming

   And I don’t think anyone is ready to change

   In order to see them again

    

   If you remember the place

   It was from where I set out

    

   But where now is deep knowledge

    

   For once I’ll champion the coming of age

   All its transformations that we endured

    

   I am my only wound

   Proof of my truth

    

   Don’t ask again what I mean

    

   I’d rather be a source of inspiration to someone who writes

   Than me writing

    

   It’s like agreeing with the unknown

   The delay of everydayness

   Dust lures me

    

   Reality, you are so susceptible 

    

   Away from the perimeter

   Anguish vanishes in the centre

   There’s no more echo

    

   Death, jump

   I’ll catch you

    

   The dark doesn’t comprehend the light

   And vice versa perhaps

   Whichever way let them vie with one another

    

   We have our own battles to fight

   Translated by Yannis Goumas

   Αυτές τις μέρες δεν μ’αρέσει να βγαίνω πολύ απ’το σπίτι 

    

   Δεν ανθίζουν πια γαλάζιες βιολέτες

   Και δεν νομίζω πως είναι κανείς έτοιμος να αλλάξει 

   Για να τις ξαναδεί

    

   Αν θυμάσαι το μέρος

   Από εκεί ξεκίνησα

    

   Πού είναι όμως τώρα η βαθιά γνώση

    

   Για μια φορά θα υπερασπιστώ την ενηλικίωση

   Όλες τις μεταμορφώσεις της που υπομείναμε 

    

   Είμαι η μόνη μου πληγή

   Απόδειξη της αλήθειας μου

    

   Μην με ξαναρωτήσεις τι εννοώ

    

   Θα προτιμούσα να είμαι πηγή έμπνευσης για κάποιον που γράφει

   Παρά να γράφω

    

   Μοιάζει με συμφωνία του άγνωστου

   H [καταπληκτική] αργοπορία της καθημερινότητας

   Mε δελεάζει η σκόνη

    

   Πραγματικότητα· πόσο ευάλωτη είσαι

    

   Μακριά από την περίμετρο

   Η αγωνία εξαφανίζεται στο κέντρο

   Δεν υπάρχει πια ηχώ

    

   Θάνατε πήδα

   Θα σε πιάσω

    

   Το σκοτάδι δεν κατανοεί το φως

   Ίσως και το αντίθετο 

    

   Όπως και να ‘χει άστα να παλεύουν

   Έχουμε τις δικές μας μάχες να δώσουμε

10. [this was supposed to be the future] / [αυτό υποτίθεται θα ήταν το μέλλον]

    

    

    ENGGRE

    marvelous edges in blossoming decay 

    undesired colonies 

     

    the children are still down at the flatlands 

    craving blood once again 

     

    they say the stranger within shall prevail 

     

    this was supposed to be our future 

     

    slight moments within a city;

    who names us, but does not resemble us 

     

    still faith perseveres

    rallies like thirst 

     

    what lies beyond does not matter anymore 

    the battles of consequence

    are taking place within 

     

    atonement will come, one day, without notice

    Translated by Yannis Goumas

    θαυμάσιες γωνίες

    σε ανθηρή διάλυση

     

    ανεπιθύμητες αποικίες

     

    τα παιδιά βρίσκονται ακόμα κάτω στον κάμπο

    διψούν για αίμα και πάλι

     

    λένε πως ο μέσα ξένος νικάει

     

    αυτό υποτίθεται θα ήταν το μέλλον

     

    οριακές στιγμές μέσα σε μια πόλη 

    που μας ονοματίζει αλλά δεν μας θυμίζει·

    η πίστη όμως επιμένει

    αναρρώνει σαν δίψα

     

    δεν έχει πια σημασία το πέρα από εδώ

    οι μάχες που σημαίνουν κάτι

    θα λάβουν χώρα εντός

     

    η λύτρωση έρχεται, κάποτε, απρόσμενη