Christos Koltsidas

- Greece -

Christos Koltsidas was born in 1991 in Karditsa. He studied philosophy at Aristotle University of Thessaloniki. He is a PhD candidate with a research focus on Wittgensteinian philosophy of religion and the anti-theodicy of the Welsh philosopher Dewi Z. Phillips. His poems have been translated into English, German, Italian and Russian and have been included in several poetry anthologies. He has participated in several literary festivals, including the 4th Young Writers' Festival (Thessaloniki International Book Fair, 2017), the 4th Patras World Poetry Festival (2021), and the 9th Athens World Poetry Festival (2023). In 2019 and 2023, he collaborated with the organizing team of the Thessalian Poetry Festival and was also a member of the organizing team of the 12th Literary Scene Festival (Thessaloniki, 2023).

In 2015, he published his first poetry collection, The Highlands (Melani), which won the 2016 State Award for Best Debut Author. His second poetry collection, Passed Rain (Melani), was published in 2020 and was followed by Aquifers (Thraka, 2021). All three books explore, from different perspectives, aspects of death, decay, and rebirth, utilizing images from the landscape and life in the highlands and lowlands of Thessaly, as well as myths, folk stories, and the aesthetics of photography. As the poet and critic Theoni Kotini wrote in the literary journal “Neon Planodion”: “It is interesting how the new generation seeks the root of its own continuity through the mythologizing of the genealogy that made the present. It treads on the ways of the previous generation that sought to explain the traumatic and dreamlike province that first nurtured and then exiled it. Here we do not have the trauma, for that is what the previous generation suffered, but its legacy. This refined localness of Koltsidas is one of the most fascinating elements of his writing.”

Koltsidas’ fourth book, Dialectics: Poems and Micro-Stories on Philosophy (Akyvernites Politeies, 2022), was written in collaboration with writer Yiota Tempridou. "Dialectics”, wrote poet Lambros Papadimas in “Frear” literary journal,“gives the impression of a book with a hybrid character. On the one hand, it mimics the structure of an academic, philosophical essay: for example, it includes an Introduction or chapters (poems or micro-stories) that refer to different philosophical concepts, while simultaneously mocking and deconstructing the discipline of rigorous handbooks. The book is a philosophical-literary game, built upon a dialogical succession of poems and prose, where the authors employ the following techniques: abstraction, condensation, synthesis.”

In 2023 The Heart of the Samurai: Sixteen Exercises of Composure was published by Thraka. The sixteen short poems of the book, under the influence of Stoicism, Zen and the exploration of Budo, function as brief exercises in "composure" and as reflections on loneliness, the paradoxes of warrior ethics, death and a life "anxiously confronted with the stress of change" (Akis Parafelas, “Frear” literary journal).

More about the poet

Poetry

Landscape demarcation / Οριοθέτηση του τοπίου

There’s space for you to move from one side to the other

Here there is movement and birth and death
A swooshing of the stone on the river’s black sail

And if we go out at night to the mountain
̵̵̵―with clarinet and lute and fear for aide―
animals come with a red steaming mouth

It’s a beautiful place
A place of flow
a place of hunt
a place of beekeepers.
Translated by Lena Kallergi
Χωράς να κινηθείς απ’ τη μιαν άκρη στην άλλη

Εδώ έχει κίνηση και γέννηση και θάνατο
Πλατάγιασμα της πέτρας στο μαύρο πανί του ποταμού

Κι αν βγούμε βράδυ ως το βουνό
–με κλαρίνο και λαούτο και φόβο για βοηθό–
έρχονται ζώα με στόμα κόκκινο που αχνίζει

Είναι ένας τόπος όμορφος
Τόπος ροής
τόπος κυνηγιού
τόπος μελισσοκόμων.
The weather in the provinces / Ο καιρός στην επαρχία

A wind is blowing today
A confident wind bending the trees
The house is black from the cold
as if bending, too

We inhabit it
feckless, motionless creatures
We take ourselves too seriously
and the old wind, as well.
Translated by Lena Kallergi
Φυσάει άνεμος σήμερα
Σίγουρος άνεμος λυγίζει τα δέντρα
Το σπίτι μαύρο απ’ το κρύο
σα να λυγίζει κι αυτό

Εμείς που το κατοικούμε
είμαστε άβουλα ακίνητα πλάσματα
Παίρνουμε πολύ στα σοβαρά τον εαυτό μας
και τον γέρο-άνεμο.
Of the wayfarer / Του οδοιπόρου

to Antonis Kalaitzakis

With the axe he butchers the branch.
He passes it over the fire
to straighten it.

So in time he becomes
no more a butcher-arsonist
but a wayfarer.
Translated by Lena Kallergi
στον Αντώνη Καλαϊτζάκη

Με το τσεκούρι σφάζει το κλαρί.
Πάνω απ’ τη φωτιά το περνάει
να ισιώσει.

Έτσι γίνεται με τον καιρό
από σφαγέας-εμπρηστής
οδοιπόρος.
Of feasting / Του γλεντιού

to Vangelis Brianas

With all the musicians freezing
from the wild cold of the sky
from the wild starlight
there is no feast on the Fifteenth of August.

*

Why do you wonder
as they fall down drunk?
They don’t dance, they don’t laugh.
They go straight to the river to drown.
Translated by Lena Kallergi
στον Βαγγέλη Μπριάνα

Με τους οργανοπαίχτες όλους ξυλιασμένους
απ’ τ’ άγριο το κρύο τ’ ουρανού
απ’ τ’ άγριο το φως των αστεριών
γλέντι δεν έχει το Δεκαπενταύγουστο.

*

Γιατί απορείς
που πέφτουν κάτω απ’ το μεθύσι;
Δε χορεύουν, δε γελάνε.
Πάνε γραμμή για το ποτάμι να πνιγούνε.
Of simplicity / Της απλότητας

I a knife, you scissors.
I the wind, you the rain.

As simple as that.

Each with their own weapons.
Each with their own wounds.
Translated by Lena Kallergi
Εγώ μαχαίρι, εσύ ψαλίδι.
Εγώ αέρα, εσύ βροχή.

Έτσι απλά.

Καθείς και τα όπλα του.
Καθείς και τις πληγές του.
Epilogue / Επίλογος

It seems that Death has many legs.
He’s an eternal walker,
a long distance runner.

But Life is lurking.
An experienced hunter,
she shoots him on the streets.
Translated by Lena Kallergi
Τελικά ο Θάνατος έχει πολλά ποδάρια.
Αιώνιος πεζοπόρος
και δρομέας μεγάλων αποστάσεων.

Μα κι η Ζωή καραδοκεί.
Έμπειρη κυνηγός
Τον τουφεκάει στους δρόμους.
PS. / ΥΓ.

Sure
maybe Life is
a small mammal hiding in the ferns.
And Death
that bitter herb
my grandmother uses in the pie.
Translated by Lena Kallergi
Βέβαια
μπορεί και να ’ναι η Ζωή
μικρό θηλαστικό που κρύβεται στις φτέρες.
Κι ο Θάνατος
εκείνο το πικρό χορτάρι
που βάνει στην πίτα η γιαγιά μου.
Αquifers / Νεροφόροι

1.

There was once a water fountain
called “Bear”.

The Aquifers at night,
sitting on their hunkers,
told stories about Death, who,
wearing a thick bear skin,
smiled on the waters.

And the reflections of his teeth
filled their nights with light.

And their voices
raindrops passing through a sieve.

2.

Beneath our feet beats
the beautiful artery of eternity.

It nourishes trees, people, living things.

And we,
with our duty of shading and lighting,
stir the water
in the great well of the world.

Thus we distribute evenly
a little of Life’s infiniteness
a little of Death’s experience.
Translated by Lena Kallergi
1.

Ήταν που λες κάποτε μια βρύση
που τη λέγανε «Αρκούδα».

Οι Νεροφόροι τις νύχτες,
ανακούρκουδα καθισμένοι,
λέγαν ιστορίες για τον Θάνατο που
φορώντας ένα παχύ αρκουδοτόμαρο
χαμογελούσε στα νερά.

Κι οι αντανακλάσεις των δοντιών του
γεμίζανε τις νύχτες τους με φως.

Κι οι φωνές τους
ψιχάλες περασμένες από κόσκινο.

2.

Κάτω απ’ τα πόδια μας χτυπά
η όμορφη αρτηρία της αιωνιότητας.

Θρέφει δέντρα, ανθρώπους, ζωντανά.

Κι εμείς,
μ’ ένα καθήκον φωτοσκιάσεων,
αναδεύουμε το νερό
στο μεγάλο πηγάδι του κόσμου.

Έτσι μοιράζουμε ισάξια
λίγο απ’ την απειρία της Ζωής,
λίγο απ’ την πείρα του Θανάτου.
would-be / δυνάμει

The thing that-could-be-something
is confidently heading to the small door.

Behind the door lies
a whole life.

The thing that-could-be-something
holds
flowers.

It leaves them on the doorstep
and walks away.
Translated by Lena Kallergi
Αυτό που-θα-μπορούσε-να-είναι-κάτι
κατευθύνεται με σιγουριά προς τη μικρή πόρτα.

Πίσω απ’ την πόρτα είναι
μια ολόκληρη ζωή.

Αυτό που-θα-μπορούσε-να-είναι-κάτι
κρατάει στα χέρια του
λουλούδια.

Τ’ αφήνει στο κατώφλι
κι απομακρύνεται.
pleasure / ηδονή

Not how the world is, is the mystical, but that it is.
Ludwig Wittgenstein

There is always a bird
making the most beautiful sound.
Each of its notes a convolution,
a small death in the bowels..

There is always a Pasqualina
in San Domenico’s basilica.
Each plate of food she offers
makes her hands tremble.

There is always an April day
hedonic at once and elusive.
You ’re amazed the world even exists,
while people turn their backs on you,
annoyed.
Translated by Lena Kallergi
Το μυστικό στοιχείο δεν είναι πώς είναι ο κόσμος, αλλά πως είναι.
Ludwig Wittgenstein

Υπάρχει πάντα ένα πουλί
που βγάζει τον πιο ωραίο ήχο.
Κάθε νότα του και συστροφή,
μικρός θάνατος στα σωθικά.

Υπάρχει πάντα μια Πασκουαλίνα
στη βασιλική του Σαν Ντομένικο.
Κάθε πιάτο φαΐ που προσφέρει
κάνει τα χέρια της να τρέμουν.

Υπάρχει πάντα μια μέρα του Απρίλη
ηδονική κι άπιαστη μαζί.
Να θαυμάζεις και μόνο που ο κόσμος υπάρχει
κι ο κόσμος να σου γυρνάει
την πλάτη ενοχλημένος.
morality / ηθική

Judas is sleeping and having
a nightmare.
But the nightmare ―if he ever slept―
would surely dream of a Judas
walking in a goat track,
sleeping in olive groves,
wondering in general
whether his acts are righteous.

Judas is sleeping and dreaming of a nightmare
dreaming of him.
When their gazes meet
Judas will have a different name
hiding inside it something
coming from all the names.
He won’t know if he is more Judas
than a different Judas.

Judas won’t even know
the use of his tree.

Should he hang himself
or cool himself in the shade?
Translated by Lena Kallergi
Ο Ιούδας κοιμάται και βλέπει
έναν εφιάλτη.
Μα κι ο εφιάλτης –αν ποτέ κοιμόταν–
σίγουρα θα ονειρεύονταν έναν Ιούδα
να περπατάει σε κατσικόδρομο,
να κοιμάται σ’ ελαιώνες,
να διερωτάται γενικώς
περί του ορθού των πράξεών του.

Ο Ιούδας κοιμάται κι ονειρεύεται έναν εφιάλτη
να τον ονειρεύεται.
Όταν συναντηθούν τα βλέμματά τους
ο Ιούδας θα ’χει πλέον ένα άλλο όνομα
που μέσα του θα κρύβει κάτι
απ’ όλα τα ονόματα.
Κι ούτε θα ξέρει τελικά αν είναι πιο Ιούδας
από έναν άλλο Ιούδα.

Ο Ιούδας δε θα ξέρει καν
τη χρησιμότητα του δέντρου του.

Να κρεμαστεί πρέπει
ή να δροσίζεται στον ίσκιο του;
God’s death / θάνατος του Θεού

Let us say
―for hypothesis’ sake―
that God withdrew quietly
and became one more number
among the defeated.
Translated by Lena Kallergi
Ας πούμε
–για χάρη μιας υπόθεσης–
πως αποχώρησε αθόρυβα ο Θεός
κι έγινε ένας ακόμα αριθμός
ανάμεσα στους ηττημένους.
Job / Ιώβ

What do I know of causes, beginnings and inceptions?
I was so mystified

―I puzzled over it to understand―
and they received me with a suspicious half-grin.

It’s terrible to be answered with questions.

I am Job,
unprepared for the essentials;
bets make me anxious.

For now
I am patient.

This is to say
I’m learning to coexist with mysteries.
Translated by Lena Kallergi
Τι ξέρω γω από αιτίες, αρχές και ξεκινήματα;
Τόσο πολύ απόρησα
–έσπασα το κεφάλι μου να καταλάβω–
και μ’ υποδέχθηκαν μ’ ένα ύποπτο μειδίαμα.

Είναι φριχτό να σου απαντάνε μ’ ερωτήσεις.

Είμαι ο Ιώβ,
απροετοίμαστος για τα θεμελιώδη,
τα στοιχήματα μ’ αγχώνουν.

Προς το παρόν
κάνω υπομονή.

Σα να λέμε
μαθαίνω να συνυπάρχω με μυστήρια.
metaphysics / μεταφυσική

Thinking that words wander around
with meaning for a halo
and that in order to know God
you must first build
a very effective telescope.
Translated by Lena Kallergi
Να νομίζεις πως οι λέξεις περιφέρονται
μ' ένα νόημα για φωτοστέφανο
και πως για να γνωρίσεις το Θεό
πρέπει πρώτα να ’χεις φτιάξει
ένα πολύ αποτελεσματικό τηλεσκόπιο.
meaning / νόημα

Meaning has something of the graciousness
and the evasiveness of a cat.

Everything catlike about it
is not of this world.

It contorts, it escapes, it hides
and looks you in the eye.

*

Meaning is a clear-cut bird.

If you use your bullets well
you can easily hit its chest.
Translated by Lena Kallergi
Το νόημα έχει κάτι απ’ την αρχοντιά
και την αοριστία της γάτας.

Ό,τι γατένιο απάνω του
δεν είν’ αυτού του κόσμου.

Συστρέφεται, ξεφεύγει, κρύβεται
και σε κοιτάει στα μάτια.

*

Το νόημα είναι ένα ξεκάθαρο πουλί.

Αν χρησιμοποιείς σωστά τα βόλια σου
το πετυχαίνεις εύκολα στο στήθος.
ontological argument / οντολογικό επιχείρημα

I wonder, who prefers the ontological argument
to the dancing proof?

You danced with your god
as well as with your devil.

Didn’t you dance?
Translated by Lena Kallergi
Άραγε ποιος προτιμά το οντολογικό επιχείρημα
έναντι της χορευτικής αποδείξεως;

Χόρεψες και με το θεό
και με το διάβολό σου.

Δε χόρεψες;
Gyges’ ring / το δαχτυλίδι του Γύγη

We slept in cheap hotels
―Porto, Cadiz, Tehran―
and we watched the ebb tide.
I’d told you, it’s not a small thing
to share a retreat with someone.

While travelling you always read Kerouac.
I read Plato.
You teased me, calling me “nerd”.
But at nights I caught you in the act.
You wore the ring, too, like Gyges
and you disappeared.

I don’t know what you did when no one looked.
Whether you were good or bad.
Whether you tricked people.
Whether you travelled to places we were going to see together
― Rethymno, Syracuse, Edinburgh.

In any case, every morning
I found the ring on my nightstand.

We slept in cheap hotels.

And we watched the ebb tide.
Translated by Lena Kallergi
Κοιμηθήκαμε σε φθηνά ξενοδοχεία
–Πόρτο, Κάδιθ, Τεχεράνη–
και είδαμε την άμπωτη.
Σ’ το ’χα πει, δεν είναι και μικρό πράγμα
να μοιράζεσαι με κάποιον μια υποχώρηση.

Στα ταξίδια διάβαζες πάντα Κέρουακ.
Εγώ Πλάτωνα.
Και μ’ έλεγες πειραχτικά «φυτό».
Αλλά τις νύχτες, σ’ έπιανα στα πράσα.
Φορούσες κι εσύ το δαχτυλίδι σαν τον Γύγη
κι εξαφανιζόσουν.

Δεν ξέρω τι έκανες όταν δε σ’ έβλεπε κανείς.
Αν ήσουνα καλή ή κακή.
Αν ξεγελούσες τους ανθρώπους.
Αν ταξίδευες σε μέρη που θα βλέπαμε μαζί
– Ρέθυμνο, Συρακούσες, Εδιμβούργο.

Πάντως, κάθε πρωί
το δαχτυλίδι το ’βρισκα στο κομοδίνο μου.

Κοιμηθήκαμε σε φθηνά ξενοδοχεία.

Και είδαμε την άμπωτη.
Übermensch / υπεράνθρωπος

Damned be the labyrinth
(and the seven solitudes)

Give me your hand,
I still believe in an old God,
in a mythology,
in good
and in evil,
in a suffering body.

Give me your hand,
peaks
intensify vertigo.

From high up, the future we gaze is kicking
like a beaten horse.

We ’ve come so far and I will say
it’s better to have two very human hands
willingly interlocked
than a single one withering on its own
genealoging throbs
and fumbling for the night.
Translated by Lena Kallergi
Κατάρα στον λαβύρινθο
(και στις εφτά μοναξιές)

Δώσ’ μου το χέρι σου,
ακόμη πιστεύω σ’ ένα παλιό Θεό,
σε μια μυθολογία,
στο καλό
και το κακό,
σ’ ένα σώμα που υποφέρει.

Δώσ’ μου το χέρι σου,
οι κορυφές
εντείνουνε τον ίλιγγο.

Από ψηλά, το μέλλον που ατενίζουμε κλωτσάει
σαν άλογο δαρμένο.

Εδώ που φτάσαμε, θα πω
καλύτερα δυο χέρια πολύ ανθρώπινα
με θέληση μπλεγμένα
από ένα που μαράζωσε μονάχο του
γενεαλογώντας κραδασμούς
και ψαύοντας τη νύχτα.
phenomenology / φαινομενολογία

Black and white, and brooding, János Valuska
still describes, in a provincial coffee shop,
the dance of the planets
and he, too, found something of himself
and of the world
in the cetacean eye.

And Saskia Wächter,
the woman with the lovely smile,
the one
who feared the loneliness of tunnels,
for the sake of a single reflection
for the sake of observation
and of describing the human affairs,
the earth swallowed her.
Translated by Lena Kallergi
Ασπρόμαυρος ο Γιάνος Βάλουσκα και μελαγχολικός,
ακόμη περιγράφει σε καφενείο επαρχίας
το χορό των πλανητών
και στου κήτους το μάτι κάτι συνάντησε κι αυτός
απ’ τον εαυτό του
και τον κόσμο.

Και τη Σάσκια Βάχτερ,
τη γυναίκα με το ωραίο χαμόγελο,
εκείνη
που τη μοναξιά των τούνελ φοβήθηκε,
για χάρη ενός συλλογισμού και μόνο,
για χάρη της παρατήρησης
και της περιγραφής των ανθρωπίνων,
το χώμα την κατάπιε.
Beginning / Αρχή

The Samurai goes down to the river.

But here
we don’t have waterfalls.

This is why he kneels on a stone
and waits for the rain.
Translated by Lena Kallergi
Ο Σαμουράι κατεβαίνει στο ποτάμι.

Όμως εδώ
δεν έχουμε καταρράχτες.

Γι’ αυτό γονατίζει πάνω σε μια πέτρα
και περιμένει τη βροχή.
Rain / Βροχή

Rain
of the sort that falls on you
― or elsewhere, too.

For it is good, as people say,
from a young age to know the meaning
of dependence on weather conditions.
Translated by Lena Kallergi
Βροχή
απ’ αυτή που πέφτει πάνω σου
― ή κι αλλού.

Γιατί καλό είναι, όπως λεν,
από μικρός να ξέρεις τι θα πει
να εξαρτάσαι από τις καιρικές συνθήκες.
The heart of the Samurai gets wet / Βρέχεται η καρδιά του Σαμουράι

to Akis Parafelas

Rain is falling.
The world gets wet,
the Samurai’s clothes get wet,
his skin gets wet,
his heart gets wet,
his mind gets wet, too.

But he cares most about his heart.
Translated by Lena Kallergi
στον Άκη Παραφέλα

Πέφτει βροχή.

Βρέχεται ο κόσμος,
βρέχονται τα ρούχα του Σαμουράι,
βρέχεται το δέρμα του,
βρέχεται η καρδιά του,
βρέχεται κι ο νους του.

Αλλά για την καρδιά του τον νοιάζει πιο πολύ.
Wooden toys / Ξύλινα παιχνίδια

In the village house with a stave
and, facing me, the Samurai with a wooden sword.

Now we take turns in training
in hypothetical deaths.

He says
“Let us be precise.
The techniques we perform with such enthusiasm
are greatly effective ways
to kill people”.

Then he laughs.
Translated by Lena Kallergi
Στο σπίτι στο χωριό με μια μαγκούρα
κι απέναντί μου ο Σαμουράι μ’ ένα ξύλινο σπαθί.

Τώρα ασκούμαστε εναλλάξ
σε υποθετικούς θανάτους.

Λέει
«Να είμαστε ακριβείς.
Οι τεχνικές που με τόση όρεξη εκτελούμε
είναι εξαιρετικά αποτελεσματικοί τρόποι
για να σκοτώνεις τους ανθρώπους».

Μετά γελάει.
Starry night / Αστροβραδιά

to Vicky Brousali

Alone under the stars, the Samurai
doesn’t look at all
like the ones who shoot the sky
and curse their God.

He will not wither
like the curly basil plant.

He speaks phrases like
“The beat of the world…
…and my heartbeat…”,
“… with the cool I went far…”
only
to leave them half-finished.
Translated by Lena Kallergi
στη Βίκυ Μπρούσαλη

Μόνος κάτω απ’ τ’ αστέρια ο Σαμουράι
καθόλου δεν μοιάζει
μ’ εκείνους που τουφεκάν τον ουρανό
και καταριούνται τον Θεό τους.

Δεν θα μαραθεί αυτός
σαν τον σγουρό βασιλικό.

Λέει κάτι φράσεις όπως
«Ο χτύπος του κόσμου…
…κι ο χτύπος της καρδιάς μου…»,
«…με τη δροσιά ξανοίχτηκα…»,
μόνο και μόνο
για να τις αφήσει μισοτελειωμένες.
Season of observation / Εποχή της παρατήρησης

Every morning they die, complete and fragile,
the cherry blossoms.

Every night, invisible,
the humble oregano grows an inch.

*

Every night, the cherry blossoms
light up like lanterns.

Every morning
a blade slaughters the oregano.
Translated by Lena Kallergi
Κάθε πρωί πεθαίνουνε, πλήρη κι εύθραυστα,
τ’ άνθη της κερασιάς.

Κάθε νύχτα, αθέατη,
δυο πόντους ψηλώνει η ριγανούλα.

*

Κάθε νύχτα, της κερασιάς τα άνθη
σαν φαναράκια ανάβουνε.

Κάθε πρωί
τη ρίγανη τη σφάζει μια λεπίδα.
Praemeditatio malorum / Praemeditatio malorum

The Samurai, gazing
this abundant nature
compares it for a moment with his soul’s wilderness.

He knows, of course, that things and his judgement of things
are two different stories.

Still, he stops reflecting for a while, and he says
“What beauty, my God, what beauty.”

Then he frowns
and he begins again.
Translated by Lena Kallergi
Αγναντεύοντας ο Σαμουράι
αυτή την πλούσια φύση
τη συγκρίνει προς στιγμήν με την ερημιά της ψυχής του.

Ξέρει, βέβαια, πως άλλο είναι τα πράγματα
κι άλλο οι κρίσεις του γι’ αυτά.

Σταματά όμως για λίγο να στοχάζεται, και λέει
«Τι ομορφιά, Θεέ μου, τι ομορφιά».

Ύστερα συνοφρυώνεται
και ξαναρχίζει πάλι.

Christos Koltsidas

- Greece -

Poetry

Landscape demarcation / Οριοθέτηση του τοπίου

The weather in the provinces / Ο καιρός στην επαρχία

Of the wayfarer / Του οδοιπόρου

Of feasting / Του γλεντιού

Of simplicity / Της απλότητας

Epilogue / Επίλογος

PS. / ΥΓ.

Αquifers / Νεροφόροι

would-be / δυνάμει

pleasure / ηδονή

morality / ηθική

God’s death / θάνατος του Θεού

Job / Ιώβ

metaphysics / μεταφυσική

meaning / νόημα

ontological argument / οντολογικό επιχείρημα

Gyges’ ring / το δαχτυλίδι του Γύγη

Übermensch / υπεράνθρωπος

phenomenology / φαινομενολογία

Beginning / Αρχή

Rain / Βροχή

The heart of the Samurai gets wet / Βρέχεται η καρδιά του Σαμουράι

Wooden toys / Ξύλινα παιχνίδια

Starry night / Αστροβραδιά

Season of observation / Εποχή της παρατήρησης

Praemeditatio malorum / Praemeditatio malorum