No children exist,
In very deed, this is an optic illusion
-When you look through a teardrop,
All seem tiny and beautiful,
They don’t exist, it’s the biggest lie
Adults have ever made up,
In any way to justify the insidious plan-
As if there is someone starving, as if someone in fear,
As if there is someone with reddened cheeks in cold.
They do not exist- find some other excuse to justify
A real-like ice-cream,
A real-like plastic iron,
A real-like poodle elf,
Bad quality slides,
Loud birthdays,
Bitten strawberries on cakes,
Sticky caramel in teeth.
No children exist.
Humans are built by builders.
In any place they can be put in today,
No permission needed,
They are building, they are building non-stop,
Millions of books with plans and drafts can be found,
Materials are also available.
They build and put, and they stand to
Repulse storms of deadlines,
Get wasted away in heat of bills,
They stand in real-like rain
In real-like snow,
They stand, they stand
They melt, diminish, fade away,
Sit in laps of their own selves
And with little, lovely, nostalgic voice
They whisper:
Mom, buy me a lollipop,
Mom, buy me a lollipop,
Mom, buy me, please.
No children exist, it’s a lie,
How children can really exist
In the world if it’s real.
ბავშვები არ არსებობენ,
სინამდვილეში, ეს ოპტიკური ილუზიაა
- როცა ცრემლის წვეთში გაიხედავ,
ყველაფერი პატარა და ლამაზი მოჩანს,
არ არსებობენ, ყველაზე დიდი ტყუილია,
რაც უფროსებმა გამოიგონეს,
რომ რამენაირად გაამართლონ მზაკვრული გეგმა -
ვითომ ვინმეს შია, ვითომ ვინმეს ეშინია,
ვითომ ვინმეს სიცივეში ლოყები უწითლდება.
არ არსებობენ, რამე სხვა მიზეზით გაამართლეთ
ნამდვილივით ნაყინი,
ნამდვილივით პლასტმასის უთო,
ნამდვილივით ჯუჯა პუდელი,
უხარისხო სასრიალოები,
მყვირალა დაბადებისდღეები
ტორტების დაკბეჩილი მარწყვები
კბილებში გაწებილი კარამელი.
ბავშვები არ არსებობენ,
ადამიანებს მშენებლები აშენებენ,
უკვე ყველგან შეიძლება მათი ჩადგმა,
აღარაა ნებართვა საჭირო,
აშენებენ, განუწყვეტლად აშენებენ,
მილიონ წიგნში ნახავ გეგმას და ნახაზებს,
მასალაც იშოვება.
აშენებენ და დგამენ, ისინიც დგანან,
დედლაინების ქარიშხლებს იგერიებენ,
გადასახადების ხვატი აშრობთ,
დგანან ნამდვილივით წვიმაში
ნამდვილივით თოვლში,
დგანან, დგანან,
დნებიან, ილევიან, პატარავდებიან,
საკუთარ თავს კალთაში უსხდებინ
და წვრილი, საყვარელი, მონატრებული ხმით
ეჩურჩულებიან:
-დედა, მიყიდე ჟოლოს ჩუპაჩუპსი,
დედა, მიყიდე ჟოლოს ჩუპაჩუპსი,
დედა, მიყიდე რა
ბავშვები არ არსებობენ, ტყუილია,
როგორ შეიძლება, ნამდვილ სამყაროში
მართლა არსებობდნენ ბავშვები.
