Angeliki Korre

Translated by Angeliki Korre

1. SOCKS / Κάλτσες

   

   

   ENGGRE

   Colorful and black and white socks,

   superannuated socks with holes,

   teenage socks with their tag,

   immigrant socks from Bangladesh with a residence permit,

   socks that have lost their significant other,

   lost, homeless pairs that lay on the dirt,

   while others make a career as sock-puppets.

   Torn-up stockings on the brothel floor,

   children’s socks with light blue stars,

   baggy socks on robbers’ heads,

   wet ones, dry ones,

   socks tucked into people’s throats to stop them from talking…

   Enough with politics; let’s choose a lighter topic,

   like socks, for example.

   Translated by Angeliki Korre

   Πολύχρωμες και ασπρόμαυρες κάλτσες,

   γερασμένες κάλτσες με τρύπες,

   έφηβες κάλτσες με το καρτελάκι τους,

   μετανάστριες κάλτσες με άδεια παραμονής από το Μπαγκλαντέζ,

   κάλτσες που έχουν χάσει το ταίρι τους,

   τα ζευγάρια που χάθηκαν

   κείτονται άστεγα μες στη λάσπη,

   ενώ άλλες κάλτσες κάνουν καριέρα κάλτσας-μαριονέτας.

    

   Σκισμένες γυναικείες κάλτσες στα πατώματα μπουρδέλων,

   παιδικές κάλτσες με γαλάζια αστεράκια,

   ξεχειλωμένες κάλτσες σε κεφάλια ληστών,

   βρεγμένες, στεγνές,

   κάλτσες χωμένες σε λαρύγγια ανθρώπων για να σταματήσουν να μιλάνε...

    

   Αρκετά με την πολιτική, ας μιλήσουμε και για κάτι άλλο πιο ανάλαφρο,

   όπως για τις κάλτσες, φερ’ ειπείν.

2. THE CHILD SPEAKS / Το παιδί μιλάει

   

   

   ENGGRE

   Mother is absent since the morning. She took her misery

   to the seamstress, to add some lining so as not to be visible.

    

   Father is routing in the cracks of the furniture for coins.

   He yearns to hear his wealth resonating throughout the church as he

   inserts them into the donation box.

    

   It’s dark already and I can hear them swearing at each other.

   I hid in the closet as usual

   —not because I’m scared—

   but in order to find myself

   a darkness in my size.

   Translated by Angeliki Korre

   Η μητέρα λείπει απ’ το πρωί. Έχει πάει τη δυστυχία της

   στη μοδίστρα, να της περάσει φόδρα- να μην φαίνεται.

    

   Ο πατέρας ψάχνει για κέρματα στις χαραμάδες των επίπλων.

   Λαχταρά ν’ αντηχήσει ο πλούτος του σε όλο το ναό καθώς

   θα τα εναποθέτει στο παγκάρι.

    

   Νύχτωσε και τους ακούω να βρίζονται.

   Ως συνήθως, κρύφτηκα στη ντουλάπα

   –όχι επειδή φοβάμαι-

   μα για να βρω κι εγώ

   ένα σκοτάδι στο νούμερό μου.

3. THREE WORDS / Τρεις λέξεις

   

   

   ENGGRE

   The word Freedom

   He noted it on a piece of paper, he crumpled the piece of paper

   in the inner pocket. He passed a hanger in the coat,

   from one end of the shoulder to the other,

   and wrapped it in a plastic bag.

    

   The word Justice

    

   Was painted all over his old, student shoes.

   He washed them at ninety degrees and then got rid of them

   In a cardboard box.

    

   The word Solidarity

    

   Had been knitted by his grandmother in a woolen scarf.

   He has now developed an allergy to both.

    

   This is how wardrobes end up filled with unwanted

   —almost unworn—ideals.

   Translated by Angeliki Korre

   Τη λέξη ελευθερία

    

   τη σημείωσε σε ένα χαρτάκι, το χαρτάκι το στρίμωξε

   τσαλακωμένο στην έσω τσέπη. Στο παλτό πέρασε μια

   κρεμάστρα από τη μία άκρη του ώμου ως την άλλη και

   το τύλιξε σε ζελατίνα.

    

   Τη λέξη δικαιοσύνη

    

   την είχε ραμμένη στα παλιά, φοιτητικά παπούτσια του.

   Τα έπλυνε στο πλυντήριο στους ενενήντα βαθμούς κι

   έπειτα τα έχωσε σε μια πλαστική τσάντα.

    

   Τη λέξη αλληλεγγύη

    

   την είχε πλέξει η γιαγιά του σ’ ένα μάλλινο κασκόλ.

   Πλέον έχει αποκτήσει αλλεργία και στα δύο.

    

   Κάπως έτσι γεμίζουν οι ντουλάπες από ανεπιθύμητα

   - σχεδόν αφόρετα -  ιδανικά.

4. AGE FOR CRUCUFIXION / Σε ηλικία σταύρωσης

   

   

   ENGGRE

   At the age of twelve

    

   we would move uncomplainingly

   within the frame.

    

   At eighteen,

    

   we would assume that we were out of the prison;

   but, unfortunately, adulthood was just its yard.

    

   Now, at thirty-three,

    

   I comprehend the symbolism of religion

   into which they baptize me;

   those who didn’t have time to obey

   have reach the age for crucifixion.

   Translated by Angeliki Korre

   Στην ηλικία των δώδεκα,

    

   κινούμασταν αδιαμαρτύρητα στα πλαίσια του κάδρου.

    

   Στα δεκαοχτώ,

    

   νομίζαμε ότι βγήκαμε από τη φυλακή·

   αλλά δυστυχώς η ενηλικίωση ήταν μονάχα ο προαύλιος χώρος της.

    

   Τώρα στα τριάντα τρία,

    

   κατάλαβα τον συμβολισμό της θρησκείας

   που με βάφτισαν· 

   όσοι δεν πρόλαβαν να υποταχτούν

   έχουν φτάσει σε ηλικία σταύρωσης.

5. EXTRACT OF WESTERN CIVILIZATION / Απόσπασμα δυτικού πολιτισμού

   

   

   ENGGRE

   In a fair world, for every church of St. George, there would be built a marble tomb as well, in the memory of the dragon. Anyone who emerged in this world through the darkness gets me. After that, we choose what we can compromise on, what we can’t, and then we dress accordingly. There is no solace, only anticipation; coffee, newspapers, cigarettes, and orgasms.

    

   In the crowded squares, one can encounter a ridiculous takeoff of Rage carrying around its sad flesh from table to table—every gaggle keeps an empty chair lest it appear. This is the way our actions ended up being more useless than their theoretical backround. On the other hand, the most loathsome of the loathsome ones among us don’t speak. They only pose smiling, sometimes even with one of their feet on the carcass of a wild animal, which even them when they were kids were dreaming of touching its pulses.

    

   There are not many things we know how to do, replacing a damage wheel, for example, or frying potatoes. But that we do know—and we know it well— is to tell the time.

    

   Soon, time will be a quarter ‘till Boredom. Unless the watch is connected to an explosive device.

   Translated by Angeliki Korre

   Σε έναν δίκαιο κόσμο για κάθε μια εκκλησία του Άη Γιώργη, θα χτιζόταν και ένας μαρμάρινος τάφος στη μνήμη του δράκου. Όποιος έχει ξεπροβάλλει σε αυτό τον κόσμο μέσα από το σκοτάδι, με καταλαβαίνει. Από εκεί και πέρα επιλέγουμε σε τι μπορούμε να συμβιβαστούμε, σε τι όχι κι έπειτα ντυνόμαστε ανάλογα. Παρηγοριά δεν υπάρχει, μονάχα αναμονή·  καφέδες, εφημερίδες, τσιγάρα κι οργασμοί.

    

    Στις κατάμεστες  πλατείες, μπορεί κανείς να συναντήσει ένα γελοίο κακέκτυπο της Οργής να περιφέρει το θλιβερό του  σαρκίο  από τραπέζι σε τραπέζι  - όλες  οι παρέες, φυλάνε από μια άδεια καρέκλα  μήπως  και εμφανιστεί-. Κάπως έτσι κατάντησαν οι πράξεις μας  πιο άχρηστες και από το θεωρητικό τους υπόβαθρο. Από την άλλη πλευρά, οι πιο σιχαμένοι από τους σιχαμένους, ανάμεσά μας, δεν μιλούν. Μονάχα ποζάρουν χαμογελώντας, ενίοτε και  με το πόδι πάνω στο κουφάρι ενός άγριου ζώου, που παιδιά ακόμα και οι ίδιοι, ονειρεύονταν να αγγίξουν τους παλμούς του.

    

   Δεν γνωρίζουμε να κάνουμε πολλά πράγματα, όπως να αλλάξουμε μια χαλασμένη ρόδα στο αυτοκίνητο ή να τηγανίσουμε πατάτες. Όμως εκείνο που γνωρίζουμε -και το γνωρίζουμε καλά- είναι να λέμε την ώρα.

    

   Στον επόμενο τόνο η ώρα θα είναι πλήξη παρά τέταρτο. Εκτός κι αν το ρολόι συνδέεται με κάποιον εκρηκτικό μηχανισμό.